44507

4. Najstarsze plemiona polskie w źródłach historiografie znych.

Geograf bawarski:

Są to dwie mechanicznie połączone ze sobą zapiski. Zostało to na pewno napisane po traktacie z Verdun(843). Celem zapisu było ukazanie sąsiadów państwa wschodnio frankońskiego na wschodzie. Napisanie tego dokumentu zlecił Ludwik Niemiecki. Autorem jej jest najprawdopodobniej Rudolf z Fuldy (mnich fuldajski który w 812 roku został sekretarzem przy klasztornym, posiadał zainteresowania poezja i ogólnie literatura, jest autorem ok. 100 dokumentów), autor min. Roczników Fuldaj skich. Napisał to po zwycięskiej wyprawie Ludwika na Cbodrytów. Po napisaniu dokumentu w Fuldzie powędrował on do Ratyzbony gdzie został zatwierdzony w 844 roku. Jest również przypuszczenie A. Brucknera który dopatrzył się różnic pomiędzy dokumentem a pierwsza księgą roczników, wniosek jednak je st jeden mianowicie że autorem jeżeli nie był sam Rudolf to na pewno jakiś skryba z kręgów nadłabskich. Ebkurnent trafia do kancelarii Ratyzbońskiej a później do klasztoru św. Emnerama. Tam mnichowi traktują go jako obiekt dydaktyczny oraz w celach misyjno handlowych. Mnisi zbierają informacje o wschodnich terenach od obcych przybyszów głównie z rejonów Czech. Jednak są one często zawyżone, być może dlatego aby odstraszyć potęgę Ludwika. Jest podstawowa różnica pomiędzy obiema zapiskami, jest ona zawarta w celu sporządzenia dokumentu.

Identyfikacja plemion w Geografie Bawarskim:

Civitates- jest to słowo używane w dokumencie i znaczy tyle co staroniemieckie Burg czyli gród ufortyfikowany wraz okolicznymi terytoriami, w nim często rezyduje książę jako wrładza zwierzchnia.

Kryterium identyfikacyjne jest etymologiczne, geograficzne i polityczne:

W I części dokumentu można wyraźnie zidentyfikować 13 plemion które ciągną się z pn. na pd wzdłuż granicy państwa wschodnio frankońskiego. Druga część jest o wiele ciekawsza ponieważ zawiera informacje o 43 plemionach na wschód od państwa wschodnio frankońskiego. Co do identyfikacji to problemy są z Zaunam, oraz M*rehani(30civitates) ale ich należy umiejscowić w kraju nad nitrrańskim. Co ważne wśród tych plemion da się rozróżnić Fblskie: Wolinianie(70 civ), Pyrzyczame(70 civ). Wiślanie, Ślężanie(15 civ). Łużyczanie (30 civ), Dziadoszame(20), Mile ranie (30), Opolanie (20), Gołęszyce(5). Problem jest także z identyfikacją z Bensunzane, późniejszy dokument Konrada Mazowieckiego z 1230 roku wspomina na Mazowszu o Bużanach, tak samo na Wołyniu miało istnieć takie plemię. Podobny problem jest z Lupigla, jest wiele koncepcji- (łov*y głów, głupae głowrybyć może Głubczyce itd.) nie jest to wyjaśnione. Ważne jednak jest to że nie wymierna ani Fblan ani Mizowsza wmiosh są proste—albo me istnieli, byli za mali lub do nich nie dotarto.

Istnieje także kv«stia wymienionych przez ten dokument Lendizi(98 civ) jest to potężne plemię które można prawdopodobnie odnieść do Wielkopolski jako Lędzian- Rusini z racji ich siły nazywali ich Lachami, ich umiejscowienie można przenieść bardziej na wschód w okolice Sanu i Bugu.

Dokument praski Henryka IV

Dotyczył on połączenia biskupstw Praskiego i Ołomunieckiego w jedno. Został on wystawiony późno bo w 1086 roku. Jednak w ziemiach biskupstwa Praskiego utworzonego w 973 roku wymierna ziemie Śląską i Małopolska. Na Śląsku wymienia Ślęran, Trzebowian, Dziadoszan i Bobżan. Natomiast co do lvŁłopolski to mówń tydko że jej wsch granica sięga Bugu i Styru. Do niej wchodzą także ziemie Krakowa i okolic. Najwrażniejsze jest że zostały zapisane lub zachowały się w tradycji nazwy plemion śląskich, nie wymienia tu Opolan am Gołęszyców ale dlatego ze wyznaczał tylko granicę pn i zach, a przecież plemiona pominięte znajdują się w środku.