25737

sprawiedliwości, to jego wyroki zawsze będą sprawiedliwe. W XX w. Fuller zauważył, że to jest sposób myślenia monarchy. Platon był absolutnie przekonany, że mędrzec nie potrzebuje żadnych norm.

•    Co do demokracji twierdził, że większość nie może mieć racji - mędrców jest przecież mniej. Znane jest słynne stwierdzenie Platona, że jeżeli ktoś płynie łodzią, to nie będzie wybierał sternika przez głosowanie, bo potrzeba fachowca.

•    Pod koniec życia Platon uznał, że w takim państwie obowiązywać jednak powinno prawo. \Madzę mieli sprawować już właściciele ziemscy.

•    Obywatele mieli podlegać surowej reglamentacji, kultowi religii. systemu donosicielstwa, zaszczyty dla posłusznych prawu, a dla nieposłusznych kary. Miałoby to być .państwo drugie co do dobroci*, .mniej doskonałe*, charakteryzujące się bardzo ścisłą kontrolą. Każdy człowiek rozumiał, że jest częścią całości, zajął swoje miejsce i myślał o tym. aby państwo trwało.

Platon spotkał się z krytyką: z punktu widzenia jego założeń filozoficznych (nie jest tak. że możemy zignorowad doświadczenie). W pismach Platona wszystko jest podporządkowane polis i zaspokojeniu potrzeb; należy ludziom wytłumaczyć, że gdy ich dusze powstawały, to Stwórca wlał w serca jednych ludzi brąz. w drugich srebro, a w innych złoto (miało to sankcjonować hierarchię społeczną). Te wszystkie twierdzenia doprowadziły myślicieli liberalnych, że Platon postulował społeczeństwo totalitarne, gdzie nie ma miejsca na konkurencję - szczególnie zwrócił uwagę na ten fakt Karl Popper w .Społeczeństwie doskonałym*. Obrońcy Platona twierdzili, że jednak istnieje dobro wspólne. Pojawia się tutaj także dylemat przedstawiony przez Sofoklesa w Antygonie - prawo naturalne a władza państwowa. Jednak największym mankamentem konstrukcji państwa przedstawionej przez Platona jest problem - kto będzie pilnował strażników?