26573

Fromm w procesie wychowania kładzie nacisk na: formowanie zdolności obronnych osoby na zagrożenie jej żyda, indywidualność, mocy sprawczej czy godnośa osobistej. Sztuka wychowania ma być sztuką miłości. Wychowanie jest wojną o wyzwolenie potencjału onentaqi biofilnej w człowieku.

Biofil - osoba promieniująca aepłem, serdecznością, empatią, poczuciem wolności, świadomością silnych stron swej osobowości. Dążenie do ochrony żyda, twórczość, radość, otwartość, prospołeczność.

A więc młodzież powinna przebywać z osobami, które kochają żyde a nie destrukcję. Może to nastąpić dzięki wolności od więzów politycznych oraz wolności do tworzenia i do twórczości, dzięki wolność myślenia i prawu do podejmowania ryzyka.

Zdaniem Fromma natura człowieka nie jest ani dobra ani zła. To wpływ społeczeństwa niesie negatywne elementy w ty sensie, że ludzie są od setne zależni i potrzebują się nawzajem. Ograniczony dostęp do dóbr matenalnych sprawia, że tylko nieliczni, najsilniejsi, mający większy dostęp do władzy mają do nich dostęp.

Niepokoi go, że cywilizacja przemysłowa nie jest zorientowana na życie ale na jego struktury, mechanizmy, wytwory matenalne. Wszystko wspiera wzrastająca rola biurokraqi i fetyszyzacji rzeczy, liczb, wskaźników ilościowych, urzeczowienie stosunków międzyludzkich, administrowane ludźmi tak, jakby byli przedmiotami.

Jak wprowadzić ideę biofilii w życie? Wszyscy wierni afiliacji żyda powinni wzmacniać wiarę w siebie, jednoczyć się w spontanicznym i naturalnym żydu grupowym, poszukiwać rozwiązań problemów dotyczących ich istnienia i przekształcać te idee w calcowi tą praktykę humanizmu.

Szkoła jest wg Fromma typowym przykładem biurokratycznej organizacji społecznej, redukujących nauczycieli jak i uczniów do elementu maszyny, rządzonego jej rytmem i wymaganiami. Klucz do dobrej edukacji: rozpoznanie przez pedagoga potrzeb uczniów, służących ich rozwojowi i radości życia, rozwijaniu zdolności krytycznego myślenia i doświadczeń humanistycznych. Szkoły są zdominowane przez zasadę maksymalnej wydajności. Zarządzający systemem oświatowym starają się do maksimcm ograniczyć indywidualizm, twórczość, alternatywne rozwiązania i jakościowe mierniki kształcenia. Takie podejście wytwarza nudę i bierność , pozbawia zdobywanie wiedzy i umiejętności emocjonalnego z nimi związku, pomija ludzki stres, niepokój, upokorzenie, utratę nadziei. Fromm ostrzega przed procesem centralizaqi.

Szkoła humanistyczna powinna promować postawę typu „być", praktykującą miłość a więc orientację biofilną. Najważniejszy czynnik rozwoju miłości żyda u dziecka jest współżycie z ludźmi, którzy to żyde kochają. Zadanie wychowawcy: poszerzanie wolności i wspieranie warunków sprzyjających biofilii.

Afirmacja rewolucyjnego optymizmu Pedagog humanistyczny kieruje się głosem serca, realizmu, zmysłem strategu i umiłowaniem żyda, wierzy w moc przemian siebie i innych, jest odważny i nieustraszony. Wiara w wolność, prawo człowieka do bycia sobą, sarropotwierdzema i walki przedw wszystkim tym , którzy usiłują nie dopuścić, aby stał się sobą.

W zbiurokratyzowanych społeczeństwach nasila się poczucie beznadziejności i bezsilności wychowawców wobec struktur oświatowych. Mówi się o syndromie wypalenia zawodowego.

Krytyka Fromma istniejących form żyda społecznego (społeczeństwa nabywców i społeczeństwa produktywne prowadzi do odmiennych form organizacji społeczeństw czyli cfo zdrowego społeczeństwa. W takim społeczeństwie ma się odrodzić duchowo człowiek: zdolny do miłości, twórczości i braterstwa.

Ftedagog popierający Fromma dostrzega w dziecku potencjał jego indywidualnych sił rozwojowych, dobro natury ludzkiej, zdolność do miłości, ufa możliwościom konstruktywnej, nieskrępowanej aktywności wychowanków oraz ich zdolnośa do samostanowienia i samorealizacji. Wykonawca jest zwolennikiem demokratycznych rozwiązań ustrojowych i systemów wychowawczych.

Fromm jest zwolennikiem demokracji uczestniczącej. - aktywne współstanowienie w toku edukacji. Efektem edukaqi społecznej i samorealizacji jednostek będzie struktura ich charakteru o następujących cechach:

gotowość do porzucenia wszystkich form życia zonentowanych na posiadanie, gromadzenie rzeczy, władzy, w zamian tego zyce personalne, wywodzące się z młośa

pewność i wiara w samego siebie, odwoływanie się do wbsnych zainteresowań, miłość, solidarność z otoczeniem

poczucie radykalnej niezależności, czerpanie radości z dzielenia się z innymi

doznawanie miłośa, szczęścia i szacunku we wszystkich przejawach żyda

dążenie do redukowania chawośd, nienawiśd i iluzji, przezwyciężanie własnego narcyzmu

rozwijanie sztuki kochania i krytycznego myślenia

poznanie siebie i świadomość wartości rozwoju własnej osobowości i innych pojmowanie wolności jako szansy bycia z samym sobą

Socjalizaqa jednostek wymaga odrodzenia humanizmu - centralnym zagadnieniem jest tu najpełniejszy rozwój człowieka a me tylko produkcja i praca.

Optymistyczna koncepcja człowieka jako istoty z natury dobrej.

Zadaniem człowieka jest rozwijanie swoich możliwośd, a więc pedagogikę Fromma określa się mianem pedagogiki wzrostu.