5484453669

W CZASOPISMACH

P

175

wiad. Kładzie nacisk na ważną rolę wywiadu w pracy dziennikarskiej. Szczegółowo wymienia wszystkie obiektywne i subiektywne czynniki „grające”, z których najważniejszym jest stanowisko „odpytywanego” wobec dziennikarza. (Moim zdaniem wymienione czynniki można by rozpatrywać w kategoriach: „zewnętrzne”, jak wygląd, mimika, gest, brzmienie głosu, i „wewnętrzne”, do których zaliczyłabym chęć do rozmowy, wykształcenie...) S. Brećka zwraca uwagę na rzecz na pewno najważniejszą: nawiązanie kontaktu.

Numer 2. otwiera Stefan B a-char artykułem okolicznościowym, o przygotowaniach do XVI Zjazdu KPCz:    „Trvale vychodiska rozvoja

socialistickej żurnalistiky”, traktujący o zadaniach stojących przed dziennikarstwem socjalistycznym a wypływających z XV Zjazdu i XVIII Plenum KPCz.

Artykuł Stanislava Perknera „Specifićnost rozhlasu a struktura programu” jest właściwie zestawieniem zdań i opinii innych autorów, którzy pisali o swoistości radia. Wśród innych cytuje w kilku miejscach W. Pisarka.

W serii opracowań Zora L i ś k o-v a i Vlasta Zachę jova chcą zaznajomić czytelników OZ z niektórymi wynikami badania „Funkcji języka i obrazu jako czynnika przy tworzeniu kulturalnego profilu socjalistycznego człowieka”, stanowiącego część rządowego planu badań „Skuteczności procesu rozszerzania wartości kulturalnych w kształtowaniu socjalistycznego profilu obywateli w szóstej 5-latce”. „Slovno obrazova informa-cia z aspektu obsahovej analyzy” jest pierwszym studium, dostarczającym wyjaśnienia słowa „jakość”, opisu tytułów, próby, formalnej charakterystyki tytułów, ilości i rozłożenia w tygodniu informacji słowno-obrazo-wej oraz jej charakterystyki tematycznej.

Wzajemnymi stosunkami między telewizją a widzem zajął się Rudolf Kazik:    „Televizia    — prostriedok

vychovy divakov”, rozpatrując m. in. programy, które mają wpływ na widza.

Część studyjną nru 2. zamyka materiał okolicznościowy napisany przez Frańo Ruttkaya z okazji 100. rocznicy urodzin Edmunda Boreka: „Priekopnik .alovenskej robotnickej żurnalistiky” — o pionierze słowackiego robotniczego dziennikarstwa.

Numer 3. otwierają rozważania Zdenka S u m b e ry nad formowaniem socjalistycznej osobowości, wszechstronnym rozwojem człowieka świadomego swojego miejsca.

„Signaly profesionalnej kvality slovno-obrazovej informacie” to zapowiadany wcześniej materiał Z. L i-śkovej i V. Zachę jovej, a przynoszący m. in. podstawowe charakterystyki informacji słowno-obra-zo we j

Celem artykułu Ivana T o m a ś o-va:    „Manipulacia verejnosti burżo-

aznymi prostriedkami masovej informacie a propagandy” jest okazanie, choćby częściowe, aktualnych badań prasoznawczych, poddających analizie marksistowsko-leninowskiej krytyczną postawę kiasowopolityczną, główne kierunki, argumenty, formy, metody i techniki tej manipulacji, wyznaczenie granic możliwości jej oddziaływania i sposobów walki z nią. Autor omawia dotychczasowe publikacje z dziedziny krytyki teorii i praktyki dziennikarstwa burżuazyj-nego.

„Vyuźivanie novinovednych infor-macii” jest wyciągiem z badań nad korzystaniem z informacji „prasoznawczych”. Pozycja szczególnie interesująca. Oto jak kształtuje się korzystanie z pism fachowych: OZ regularnie wykorzystuje 60,3% respondentów, Seśity Novinafe — 39,1%, Novinaf — 32,7%, Kontakt — 25,6%; Zeszyty Prasoznaiocze —    9,6%    —

przed pismami niemieckimi i rosyjskim Zurnalistem — 5,8%, chociaż w badaniu znajomości języków rosyjski zajął I miejsce — 99,4%, niemiecki II — 63,4%, angielski III — 43,6%, a wśród „nieświatowych” — I miejsce polski — 22,4%.

Komunikator — rozhodujuci ćini-tel w żurnalistickom procesie” to stu-diium Jozefa V i r ć i k a, w którym nadawca jest nie tylko decydującym czynnikiem w dziennikarskim procesie, ale w ogóle punktem wyjścia procesu komunikowania. Ustaliwszy ogólną definicję, autor charakteryzuje kolejno nadawcę w prasie, radiu i tv. Kończy konkluzją o wielu jeszcze nieprzebadanych dziedzinach związanych z twórczą, organizacyjną, a zwłaszcza polityczną funkcją nadawcy.