27173

systemie i powierzenie mu polityki kształtowania kursu wspólnego pieniądza w stosunku do walut krajów trzecich.

W traktacie z Maastricht ustalono ogólne kryteria konwergencji, zgodnie z którymi kraje przystępujące do unii monetarnej muszą ograniczyć rozmiary rocznych deficytów sektora publicznego (co jest pojęciem nieco szerszym od deficytu budżetowego) do wielkości nie przekraczającej 3% produktu krajowego brutto, zredukować skumulowany dług publiczny do wielkości nie przekraczającej 60% PKB, wreszcie zredukować stopę inflacji do poziomu nie wyższego niż 1,5 punktu procentowego ponad średnią stopę inflacji dwóch krajów Wspólnoty o najniższej inflacji. Postanowieniem traktatu z Maastricht powołano też Europejski instytut Walutowy z siedzibą we Frankfurcie nad Menem, który ma przygotować warunki do realizacji unii monetarnej. Europejski Instytut Walutowy .jest niezależną organizacją, wyposażoną w osobowość prawną. Jest on kierowany przez radę. złożoną z prezesów banków centralnych krajów wspólnoty i przez prezesa rady, powoływanego przez Radę Europejską na wniosek Instytutu. Do głównych zadań Instytutu należy działanie na rzecz intensyfikacji współpracy między bankami centralnym, koordynacja ich polityki walutowej dla stabilizacji kursów, prowadzenie konsultacji w sprawach stabilizacji rynków finansowych. Europejski Instytut Walutowy zastąpił Komitet Prezesów Banków Centralnych i przejął zadania Europejskiego Funduszu Współpracy Walutowej. Instytut .jest organizacją autonomiczną; członkowie jego rady i inni współpracownicy nie mogą otrzymywać dyrektyw czy poleceń ani od władz narodowych, ani od organów Wspólnoty. Instytut podejmuje decyzje wiążące kraje członkowskie oraz wydaje opinie i zalecenia, które nie mają mocy wiążącej.

Na początku realizacji trzeciego etapu unii monetarnej, czyli najpóźniej I stycznia 1999 r, musi podjąć działalność Europejski Bank Centralny (EBC) i Europejski System Banków Centralnych (ESBC). obejmujący obok EBC narodowe banki centralne krajów przystępujących do unii monetarnej. Podstawowym zadaniem ESBC ma być zapewnienie stabilizacji cen i zapobieganie inflacji. Ma on więc określać i realizować politykę pieniężną Wspólnoty i realizować jej politykę walutową, wykorzystując zintegrowane rezerwy walutowe krajów członkowskich ma także zapewnić niezakłócony przebieg rozliczeń na całym obszarze zintegrowanej Europy.

Głównym ogniwem ESBC ma być Europejski Bank Centralny, wyposażony w osobowość prawną i autonomię, kierowany przez radę i zarząd. Jego kapitał wy-niesie 5 mld ECU, wniesionych przez banki centralne krajów członkowskich we-dług ustalonego klucza. Banki centralne wniosą też do EBC rezerwy dewizowe na kwotę 50 mld ECU. EBC będzie mógł ustalać wysokość obowiązkowych rezerw płynności, które banki komercyjne będą utrzymywać na rachunkach w EBC i krajowych bankach centralnych, oraz będzie prowadzić operacje otwartego rynku i inne operacje na rynkach finansowych. Europejski