27287

7. zapewniania stabilności polityki gosp. Stwarzającej trwałe warunki działania jednostek gospodarczych.

Ponadto powinnością państwa jest przeciwdziałanie powstawaniu monopolu szkodliwego dla konkurencji, wpływanie na politykę kształtowania dochodów określenie polityki cen minimalnych oraz zwracanie uwagi na rachunek gospodarczy w procesie tworzenia Funkcja gospodarczo-organizatorska państwa przejawia się w wielu krajach o gospodarce rynkowej w formie interwencjonizmu państwowego. Ingerencja państwa w: sprawy zatrudnienia, redystrybucji dochodu narodowego, zarządzana gospodarką wprowadzania elementów programowania, nacjonalizacji lub prywatyzacji pewnych dziedzin wytwarzania dóbr lub usług.

Działania gospodarczo*organizatorskie państwa występują też w przypadku każdego państwa w postaci ochrony gosp. przed nadmierną ingerencją z zewnątrz poprzez cła. kontyngenty, ograniczenia kapitałowe, ograniczenia importowe, eksportowe.

Funkcja socjalna

Funkcja socjabia jest to całokształt działabiości w socjalnej sferze stosunków społecznych zmierzająca do zabezpieczenia społecznego jednostek ludzkich. Obejmuje ona przede wszystkim działania na rzecz ubezpieczeń społecznych, ochrony zdrowia, pomocy społecznej, a także rozwiązywania problemu wykorzystania zasobów ludzkich. Zabezpieczenia społeczne zależą od stopnia rozwoju gospodarczego państwa, który pozwala na wzięcie pod opiekę mniejszej lub większej liczby obywateli potrzebujących pomocy, a także polityki podziału wypracowanego dochodu narodowego.

świadczenia na rzecz zabezpieczenia społecznego pochodzą z różnych środków w większości państwowych, jak i prywatnych. Rola państwa sprowadza się podejmowania kwestii zabezpieczenia społecznego poprzez rozwijanie regulacji prawnych, tworzenie instytucji i urządzeń społecznych oraz powoływanie zespołów ludzkich do spełnienia czynności zabezpieczenia ochrony zdrowia i niesienia pomocy społecznej, a także koordynowania wysiłków różnych instytucji społecznych podejmujących działania w sferze tych zabezpieczeń.

Na system zabezpieczeń społecznych rozwijanych przez państwo składają się takie instytucje jak: ubezpieczenia społeczne, ochrona zdrowia, pomoc społeczna.

Ubezpieczenia społeczne stworzone przez państwo są obowiązkowe i powszechne. W cywilizowanych społeczeństwach obejmują świadczenia na rzecz rodziny, hidzi starych, niezdolnych do pracy, świadczenia w przypadku choroby, wypadku przy pracy, świadczenia z ubezpieczenia społecznego związane z macierzyństwem i opieką nad dzieckiem obejmują zasiłek w czasie urlopu macierzyńskiego, zasiłek porodowy, zasiłek wychowawczy, zasiłek opiekuńczy, świadczenia dla ludzi starych i niezdolnych do pracy są to: emerytury, renty inwalidzkie, renty rodzinne, świadczenia dla kombatantów i inwalidów wojennych.

Ochrana zdrowia obejmuje działania do zapewnienia opieki zdrowotnej, pomocy medycznej i opieki społecznej ludności. Prawo do ochrany zdrowia jest prawem obywatelskim, stąd powinność państwa do aktywnego działania na rzecz spełnienia wynikających z tego powinności. Opieka zdrowotna obejmuje leczenie szpitalne i ambulatoryjne oraz w przychodniach lekarskich. Z opieki zdrowotnej mogą korzystać wszyscy objęci ubezpieczeniem społecznym oraz inne osoby np. dzieci, młodzież ucząca się, żołnierze zasadniczej służby wojskowej.

Pomoc społeczną podejmują instytucje publiczne ściśle współdziałające z organizacjami charytatywnymi i opiekuńczymi. Z pomocy korzystają ludzie starzy, niepehiosprawni, rodziny wielodzietne, rodziny alkoholików, sieroty z domów dziecka. Zakres pomocy społecznej obejmuje świadczenia środowiskowe (zasiłki pieniężne, różnego rodzaju, pomoc rzeczową np. żywność, odzież, opał) i świadczenia instytucjonalne w formie pobytu w domach pomocy społecznej lub zakładzie opiekuńczym.

Zapewnienie zatrudnienia siły ludzkiej łączy się zarówno ze wspieraniem przez państwo nowych inwestycji i tworzenia miejsc pracy, działania zmierzające do kształcenia i doskonalenia zawodowego oraz rozwinięcia poradnictwa zawodowego służącego do przekwalifikowania w branżach i zawodach.

Polityka ochrany pracy państwa to podejmowanie działań mających na celu ochronę: stosunku pracy między pracodawcą a pracownikiem, pracowników przed niebezpieczeństwami związanymi z funkcjonowaniem urządzeń oraz ryzykiem związanym z wykonywaniem zawodu, młodzieży pracującej, kobiet.

Zabezpieczenia przed zagrożeniami pracy wymusza państwo przez wprowadzenie przymusowych środków: ubezpieczenia na wypadek bezrobocia, zasiłki dla bezrobotnych nie objętych ubezpieczeniem, ubezpieczenia chorobowe, ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków, ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Funkcja kulturalno-wychowawcia

Funkcja kulturalno-wychowawcza państwa jest to całokształt działalności państwa w sferze kulturowej i wychowawczej społeczeństwa Przejawia się ona w działaniach wiodących do: wpajania wiedzy u zdobyczy

cywilizacyjnych, rozpowszechnia dóbr kulturalnych, upowszechniania idei i wartości ideologicznych wyznawanych przez siły rządzące, kształtowania-postaw i zachowań obywatelskich odpowiadających charakterowi państwa

Wpajanie wiedzy i zdobyczy cywilizacyjnych społeczności ludzkiej, zwłaszcza młodemu pokoleniu jest naczelną powinnością państwa. Państwo tworzy rozbudowany system edukacyjny od szkól podstawowych, poprzez szkoły średnie do szkół-wyższych włącznie, wypracowuje programy edukacyjne dla różnych stopni i kieninków edukacji, przygotowywuje kadry nauczające i organizujące edukację. W działaniach tych państwo współpracuje z organizacjami oświatowo-kulturabiymi oraz stowarzyszeniami. Wysiłek koncepcyjny i metodologiczny konfrontuje państwo w skali międzynarodowej w ramach współpracy i wymiany doświadczeń.

Rozpowszechnianie dóbr kulturowych stanowi rozległą i doniosła strefę działa państwa w wspierania tworów pisanych (dzieła literackie), utrwalanych na różnych materiałach (obrazy), wystawianych (sztuki, filmy) i przekazywanych w różnych postaciach. Państwo promuje twory kulturowe, roztacza mecenat nad ich twórcami i dziełami, chroni prawa autorskie i prawa do rozpowszechniania W tej dziedzinie państwo współdziała z wieloma stowarzyszeniami, fundacjami i klubami, które skupiają twórców i protektorów oraz wielbicieli tworów kulturowych.

W upowszechnianiu dóbr kulturowych i wartości estetycznych z nich płynących, bardzo wilka rolę spełniają środki masowego przekazu oraz nowoczesne techniki udostępniania dóbr kulturowych.

Upowszechnianie idei i wartości ideologicznych wyznawanych przez siły rządzące stanowi doniosłe przedsięwzięcie stale podejmowane i doskonalone. Rola państwa sprowadza się do wprowadzenia tych idei w obieg w postaci przystępnej oraz możliwej do przyjęcia przez adresatów.

Kształtowanie postaw i zachowań obywatelskich odpowiadających charakterowi państwa jest wymogiem działalności państwa, gdy chce spełnić cele i przeznaczenie państwa Jest te rozległa sfera działania publicznego przejawiająca się w wielu różnych zabiegach merytorycznych i organizacyjnych. Na czoło tej działalności wysuwa się sprawę wskazywania wzorców i zachowań osobowych,,