27734

Właściwości takie posiadają roztwory buforowe będące mieszankami słabych kwasów i ich soli mocnymi zasadami (np. Ch3COOH) lub słabych zasad i ich soli z silnymi kwasami.

Jony wodorowe wy stępujące w glebach działają jako bufor w stosunku do odczynu (usuwane z roztworu glebowego jony H* są uzupełniane z KS. a wprowadzone do roztworu przechodzą do KS. Odczyn roztworu nic ulega wtedy większym zmianom.

Właściwości buforowe gleb są warunkowane pojemnością sorpcyjna, ilością zasoibowanych kationów zasadowych i składu roztworu glebowego.

Im większa pojemność sorpcyjna tym wyższa zdolność buforowa gleby.

Układ buforowy:

+ w glebach lekko kwaśnych i obojętnych H₂C0₃ i Ca (HC0₃) ₂ + w glebach zasadowych Ca (HC0₃) ₂ i Ca C0₃

Zróżnicowany stopień wysycenia KS wpływa na różną zdolność buforową względem kwasów i zasad.

Gleby o niskim stopniu wysycana KS zasadami będą miały mała zdolność buforowania względem H' a nie dużą względem OH

Gleby o wysokim stopniu wysycenia KS zasadami- odwrotnie.

OZNACZENIE WŁAŚCIWOŚCI BUFOROWYCH METODA JESENA.

Pomiar pH roztwoiu glebowego otrzymanego w wyniku dodania różnych ilości 0.1 NNaOH i 0.1 N HC1 do gleby i porównanie do wyników otrzymanych dla piasku kwarcowego (materiału nie wykazującego właściwości buforowych))

Za pojemność buforową przyjmują się wielkości pola powierzchni między krzywą