28052

Mieszkańcy miasta pochodzą z najbardziej odległych

regionów, kontynentów, kultur i żyją i pracują obok siebie. Na wsi występuje to dużo rzadziej.

Rolnicy stanowią klasę bardziej homogeniczną, zamkniętą przed dopływem przedstawicieli innych zawodów.

6.    Odmienny system stratyfikacji społecznej - populacje wiejskie są mniej uwarstwione niż miejskie.

7.    Mniejsza ruchliwość społeczna.

8.    Mniejsza ruchliwość przestrzenna.

9.    Odmienny charakter stosunków społecznych - mniejsza liczba i częstotliwość rozmaitych stosunków społecznych, bardziej osobisty i bezpośredni charakter tych stosunków.

Biegun wiejskości - małe gminy, niewielka gęstość zaludnienia, przewaga zajęć rolniczych, bliskość przyrody, homogeniczność ludności, niewielka stratyfikacja i ruchliwość społeczna, przewaga osobowych i nieformalnych więzi społecznych.

Biegun miejskości - wielkie jednostki osadnicze, duża gęstość zaludnienia, zróżnicowanie zawodowe, oddalenie od przyrody, heterogeniczność, silna stratyfikacja i ruchliwość społeczna, formalne, wtórne więzi społeczne. Takie ujęcie podkreśla przeciwieństwa, pomijając związki.

W społeczeństwie przemysłowym taki podział traci sens. Pojęcie "miasta" i "wsi" przekształca się w idealizację. Zastępuje je continuum wieś-miasto.

Fazy relacji miasto-wieś:

1.    Ok. 12 tys. lat temu powstają niezależne formy osadnictwa miasto i wieś. Podstawowy konflikt między ludnością osiadłą a koczowniczą, nie zaś między miastem a wsią.

2.    Powstanie dychotomii - okres szczytowy feudalne średniowiecze. Prawa mieszczan i poddaństwo chłopów.

3.    Przekształcenie dychotomii w kontinuum, różnice kategorii stają się różnicami stopnia rozwoju. Miasta stają ośrodkami władzy i podbojów terytorialnych.

4.    Prawie wszyscy ludzie żyją pod wpływem miejskiej kultury, światowa urbanizacja. Zanik różnic między miastem a wsią.

Czym charakteryzuje się wieś w tej fazie?

Kryteria wyodrębniania terenów wiejskich

USA - osiedle liczące mniej niż 2500 mieszkańców.

2