wraz z upływem czasu. Dlatego też każda pozycja kosztów zaliczona uprzednio do czynnych rozliczeń międzyokresowych podlega okresowej ocenie i weryfikacji nie później niż na dzień bilansowy. W przypadku utraty przez koszty cechy aktywów jaką jest użyteczność gospodarcza (koszty nie przynoszą korzyści ekonomicznych), powinny one zostać w części nie rozliczonej jednorazowo odpisane w ciężar kosztów okresu.
Przykład: Jednostka poniosła znaczne koszty w związku z remontem hali produkcyjnej.
Koszty podlegają rozliczeniu w czasie. Następnie podjęto decyzje o sprzedaży hali, w związku z czym hala nie będzie już w przyszłości przynosić korzyści ekonomicznych. W takiej sytuacji bezzasadne staje się również rozliczanie w czasie kosztów związanych z remontem, gdyż koszty te nie spełniają już wszystkich warunków stawianych aktywom. Powinny one zostać, w części dotychczas nie rozliczonej, odpisane w ciężar kosztów okresu najpóźniej do dnia bilansowego. Koszty, które na dzień bilansowy kwalifikują się do czynnych rozliczeń międzyokresowych wykazywane są w aktywach bilansu w pozycji A. Aktywa trwałe, jako długoterminowe rozliczenia międzyokresowe lub w pozycji B. Aktywa obrotowe, jako krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe. Ustawa w sposób szczegółowy nie określa kosztów, które należałoby rozliczać w czasie, dlatego też rozliczeniom międzyokresowym mogą podlegać wszystkie koszty ponoszone nierównomiernie, jeżeli dotyczą one efektów uzyskiwanych w przyszłych okresach
Ważne jest aby nie rozliczać w czasie kosztów, które ponoszone są przez jednostkę cyklicznie, w zbliżonej wysokości, we wszystkich okresach sprawozdawczych Rozliczeniom międzyokresowym czynnym podlegają przede wszystkim koszty operacyjne, chociaż rozlicza się w czasie również koszty finansowe oraz pozostałe koszty operacyjne. Do kosztów operacyjnych, które mogą podlegać czynnym rozliczeniom międzyokresowym zaliczamy:
■ zapłacony za kilka miesięcy z góry czynsz lub dzierżawa;
■ podatki i opłaty zapłacone jednorazowo na początku roku;
■ podatek vat naliczony od zakupów materiałów, który nie podlega odliczeniu;
■ amortyzacja środków trwałych od których dokonano jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w momencie wydania do zużycia;
■ koszty remontów o ile nie podwyższają one wartości środka trwałego;
■ koszty przygotowania nowej produkcji poniesione przed jej rozpoczęciem (koszty szkolenia załogi, koszty przygotowania do eksploatacji nowych maszyn, koszty wytworzenia serii próbnej);
■ koszty nie zakończonych prac rozwojowych;