zwycięstwie nad Napoleonem, zbudowana z 40min. cegieł. Okiyta cennymi kamieniami, z wielkimi i pięknymi relikwiami w środku, zburzona w połowie 1931 r. Na jej miejsce postawiono Pałac Sowietów. Równało się to z tym jakby Mussolini kazał zburzyć Bazylikę Świętego Piotra w Rzymie. Kolejnym zwariowanym pomysłem Stalina była budowa Biało morskiego kanału przy budowie którego zginęło ponad 50000 ludzi. Kanał zbudowano rękami ofiar reżimu stalinowskiego. Do budowy ściągnięto 120000 więźniów "politycznych". Kanał miał długość 227km. składał się z : 37 sztucznych kanałów; 19 śluz; 49 tam; 15 zapór wodnych. Jednak po zakończeniu budowy Stalin stwierdził, że kanał jest wąski i płytki i nie mogły by nim przepłynąć statki floty radzieckiej. Miano rozpocząć budowę nowego większego i głębszego kanału o nazwie "Wielki Biało morski Kanał". Na szczęście nie rozpoczęto budowy z powodu wybuchu II wojny światowej.
Podczas wielkiego terroru tajna policja ( od 1934 r. NKWD ) aresztowała miliony łudzi.
Wielu stracono, lecz jeszcze więcej wysłano do rozsianych po całym kraju obozów pracy przymusowej (łagrów ), których sieć rozrosła się do monstrualnych rozmiarów. Porzucono zasady wewnątrzpartyjnej solidarności, szeregi partii zostały zdziesiątkowane. Wszyscy rywale Stalina - Zinowiew, Kamieniew, Bucharin - pojawili się jako oskarżeni w pokazowych procesach, przyznając się do nieprawdopodobnych przestępstw, na przykład do wieloletniej działalności szpiegowskiej na rzecz obcych mocarstw. Wszyscy zostali straceni. Do zeznań zmuszono ich głównie za pomocą gróźb pod adresem rodzin, lecz zapewne stosowano również przemoc fizyczną.
Wielki terror objął wszystkie grupy społeczeństwa radzieckiego. Ludzie powszechnie zachęcani byli do donosicielstwa. Bez względu na pierwotną przyczynę czystek, w kraju zapanował rodzaj szaleństwa, porównywany ze średniowiecznym polowaniem na czarownice. Dopiero w 1939 roku Stalin wstrzymał nagonkę. W tym czasie sytuacja w Europie stała się dramatyczna. Pomimo wzrastającego zagrożenia ze strony hitlerowskich Niemiec, wzajemna niechęć i podejrzenia nie pozwalały na efekty współpracy między ZSRR a Wielką Brytanią i Francją. W: tym przypadku wina leżała nie tylko po stronie Stalina. Ostatecznie Stalin zdecydował się podpisać z Niemcami pakt o nieagresji, mimo że komunizm i faszyzm zawsze były uważane za śmiertelnych wrogów.