Część II - Rozdział I. Jego życie 143
Wierzę, że Chrystus pomoże mi odnieść zwycięstwo nad moją melancholią.,.”50. Jednak kilka dni później napisał:
„O nie, nie, moja samo-izolacja jest nie do pokonania, przynajmniej nie teraz” 51. Jednak Kierkegaard, krok po kroku, doszedł do tego, jak w głęboko osobisty sposób móc rozpoznać przebaczenie Boga. Mówiąc wprost, jego wiara w darowanie grzechów zaczęła oznaczać, „że tu i w tym czasie Bóg zapomina o grzechu, że prawdą jest, że Bóg rzeczywiście wybacza” 52.
I teraz, teraz gdy na tak wiele sposobów byłem doprowadzony do ostateczności, teraz (od ostatnich świąt Wielkanocy, chociaż z przerwami) w mojej duszy zrodziła się nadzieja, że być może Bóg pragnie zakończyć tę fundamentalną niedolę mojego istnienia. To znaczy, teraz jestem wierzący i to w najgłębszym sensie tego słowa. Wiara przychodzi bezpośrednio po namyśle.
Jako poeta i myśliciel przedstawiałem wiele rzeczy za pomocą wyobrażeń, sam żyjąc w rezygnacji. Teraz życie zbliżyło się do mnie lub to ja zbliżyłem się do samego siebie. - Dla Boga wszystko jest możliwe, ta myśl jest teraz, w najgłębszym sensie, moim hasłem, zyskała tak duże znaczenie w moich oczach, jakiego wcześniej nigdy sobie nie wyobrażałem 53. .
Konsekwencją tych doświadczeń była wędrówka Kierkegaarda w głąb bardziej otwartej i bezpośredniej obrony wiary chrześcijańskiej. Stał się świadkiem prawdy, krok po kroku jego nowa rola prowadziła go do bezpośrednich i ostrych ataków na współczesny mu świat chrześcijański. Stało się dla niego jasne, że władze Kościoła były nieświadome lub nie chciały się przyznać jak daleko urzędowe chrześcijaństwo odeszło od wiary zawartej w Nowym Testamencie. Kierkegaarda powstrzymywano od bezpośredniego araku na Kościół tak długo jak Mynster, stary pastor jego ojca oraz szanowany przyjaciel rodziny, wciąż żył i pozostawał odpowiedzialnym przywódcą państwowego Kościoła w Danii. Jednak po śmierci Mynstera, Kierkegaard wykorzystał swoją dialektykę do sformułowania druzgocącej krytyki. On sam zmarł w listopadzie 1855 roku w samym środku toczonej przez niego batalii jako obrońca chrześcijaństwa występujący przeciwko Kościołowi państwowemu.
50 Tamże, 748. -11 Tamże, 749. 52 Tamże, 763. ^ Tamże, 754.