31607

Fazy spłacania długu tlenowego:

faza szybka (t 1/2 ~30s) - dług tlenowy bezmleczanowy (dług alaktyczny)

utożsamiana jest z długiem tlenowym bezmleczanowym.

W czasie jej trwania zachodzi resaturacja hemoglobiny, mioglobiny, Resynteza fosfokreatyny i ATP. W fazie tej splata długu występuje szybko.

faza wolna (tl/2~14s) - dług tlenowy mlecza nowy (dług Iaktyczny)

gdzie dominującym procesem jest usuwanie mleczanu związane z jego utlenieniem w mięśniach oraz przemianą w glukozę w^r wątrobie.

W fazie tej rozpoczyna się resynteza glikogenu a spłata długu występuje Wolno.

faza utrwalona (która może trwać po ciężkich wysiłkach do 24 godzin)

utrzymują się w niej w dalszym ciągu nasilone procesy recyrkulacji substratów energetycznych w wyniku działania hormonów kalorygennych. Dominuje w niej resynteza glikogenu.

W fazie 1 i 2 do zwiększenia pobierania 0₂ przyczynia się utrzymujące się przez pewien czas podwyższenie tern. ciała, wciąż jeszcze wzmożona praca mięśni oddechowych i serca.

Deficyt tlenowy - to niedobór 0₂ wynikający z zapotrzebowania na tlen mięśni, trwa zwykle kilka minut.

Stan równowagi czynnościowej - następuje gdy poclilaniame 0₂ pizez mięśnie osiągnie poziom odpowiadający ich zapotrzebowaniu na 0₂ - stabilizuje się równowaga między tymi dwoma procesami (deficytem a długiem tlenowym) następuje to zwykle po 6-12 minutach wysiłku.

Wysiłkowy niedobór tlenu - wielkość jego wyznacza ilość 0₂ zużyta w fazie wypoczynku w nadmiarze w^r stosunku do potrzeb spoczywającego organizmu.

Moc mechanizmu tlenowego determinowana jest ilością 0₂, które może być w jednostce czasu dostarczona tkanką i w nich zużyta (początkowe zużycie 0₂ wynosi 250-300 ml./min). Podczas wysiłku o niewielkim natężeniu konieczne jest dostarczenie 0₂. gdy rozpoczynamy wysiłek pobór 0₂ wzrasta i po pewnym czasie stabilizuje się. Występujący podczas pracy niedobór tlenu, będący różnicą między zapotrzebowaniem tlenowym a jego dostarczeniem określany jest deficytem tlenowym. Deficyt ten stanowi zadłużenie tlenowe, które musi ulec spłaceniu częściowo jeszcze podczas pracy (zależy od intensywności) lub bezpośrednio po jej zakończeniu. Zależy on od intensywności wysiłku, wytrenowania i rozgrzewki.

Po deficycie tlenowym następuje s1an równowagi czynnościowej, jest to dostosow anie funkcji ustroju do wysiłku, gdzie zapotrzebowanie na tlen równe jest (zróżnicowane) dostarczenie 0₂. Stan ten nie zaw^rsze jest osiągany - np. gdy intensywność jest większa od 80% V0₂ max, organizm nie jest w stanie równowagi czynnościowej. Zwiększając intensywność dojdziemy w końcu do pułapu tlenowego, gdzie pobór tlenu osiągnie wartość maksymalną (V0₂ max) dla danego osobnika. Po zakończeniu wysiłku pobór 0₂ stopniowo spada, aż dojdzie do wartości przed wysiłkiem. Bezpośrednio po wysiłku występuje więc nadwyżka 0₂ poclilaniana przez organizm w stosunku do w^fartości przed wysiłkiem - jest to (Dug tlenowy. Dług tlenowy to okres odbudowy związków które zostały zużyte dla zapotrzebowania organizmu na energię, która była uzyskana z procesów beztlenowych podczas wysiłku. Jest to okres odbudowy związków wysokoenergetycznych. Jeśli wysiłek był