Najogólniej rzecz ujmując polega ona na tym, że przy ustalaniu biegu tych terminów nie uwzględnia się okresów, w których występowały owe bliżej określone w ustawie stany rzeczy.
1 Stany rzeczy powodujące zawieszenie istnieją w momencie, w którym według reguł ogólnych powinien rozpocząć się bieg przedawnienia. Następuje wówczas przesunięcie początku tego biegu do chwili ustania wspomnianych stanów rzeczy
2 Pojawiają się one już po rozpoczęciu biegu przedawnienia. W przypadku takim okresu ich trwania nie uwzględnia się przy obliczaniu terminu przedawnienia. W konsekwencji po ustaniu stanu rzeczy powodującego zawieszenie przedawnienia, nie biegnie ono od początku, lecz w dalszym ciągu, a więc z doliczeniem okresu, jaki minął od początku biegu do pojawienia się stanu rzeczy powodującego zawieszenie.
W myśl art. 121 KC, dwa typy zdarzeń powodują zawieszenie biegu przedawnienia :
1 Siła wyższa
2 Łączący uprawnionego z osobą, przeciwko której skierowane jest roszczenie, określony stosunek rodzinny lub opiekuńczy.
Ten wykaz zdarzeń powodujących zawieszenie przedawnienia uzupełnia art. 122 KC mając na względzie potrzebę silniejszej ochrony interesów osób, które same nie mogą roszczeń swoich dochodzić. W szczególności więc roszczenie przysługuje osobie, która nie ma pełnej zdolności do czynności prawnych, nie może przedawnić się wcześniej niż z upływem lat dwóch od ustanowienia dla niej przedstawiciela ustawowego albo od dnia ustania przyczyny jego ustanowienia.
IV. Przerwa biegu przedawnienia 1.Uwagi ogólne
Przerwa przedawnienia zawsze następuje wskutek zdarzenia, które występuje w toku biegu terminu przedawnienia. Powoduje ona ten skutek, że nie uwzględnia się czasu jaki minął od rozpoczęcia biegu przedawnienia do wystąpienia zdarzenia powodującego przerwę. Po przerwie przedawnienie biegnie więc od nowa. Przerwę biegu przedawnienia powodują dwa zdarzenia:
1 Podjęcie dochodzenia roszczenia przez uprawnionego
2 Uznanie roszczenia przez dłużnika
3