Udziat w polityce jest nic uwarunkowany nic tylko indywidualnie. Ma także swój szerszy kontekst: systemowy, historyczny i społeczny.
Formy i nasilenie aktywności politycznej obywateli zależą od tego, czy system polityczny jest totalitarny czy demokratyczny, od momentu historycznego oraz od podzielanego społecznic systemu wartości (Skarżyńska, 2002).
W systemach totalitarnych polityka wpływa na życie ludzi w sposób „totalny”, ale możliwości legalnego udziału w polityce jest dostępna jedynie dla wąskiej kategorii osób. Demokracja zawiera w sobie normę aktywności obywateli, ich udziału w polityce. Demokratyzacja systemu politycznego przynosi na ogól zwiększenie zainteresowania polityką i wzrost aktywności (np. wzrost zainteresowania polityką w Polsce w okresach „kryzysowych” i „przełomowych"). Stabilizacja polityczna i ekonomiczna sprzyja bierności.
Większej aktywności społecznej i politycznej można oczekiwać w społeczeństwach ceniących wyżej wartości indywidualistyczne niż kolektywistyczne i tradycyjne (Hofstede, 1991; Inglehart, Siemicńska, 1990; Inglehart, 1996; Reykowski, 1992; Schwartz, 1990; Skarżyńska, 1991). W społeczeństwach ceniących wartości indywidualistyczne socjalizacja polityczna sprzyja wzmacnianie indywidualnej aktywności (m.in. udziału w życiu politycznym). W Polsce silniej cenione są wartości tradycyjne (udane życie rodzinne, brak konfliktów, bliskie relacje z ludźmi). Zainteresowanie władzą polityczną i wpływem na politykę wykazuje 2% Polaków (Skarżyńska, 1998).