33260

Dążył więc do wzmocnienia autorytetu kościelnego, starał się o nawrót doktrynalny i liturgiczny do Kościoła pierwszych wieków, pracował nad pogłębieniem życia religijnego wiernych. W ruchu oksfordzkim wyróżnia się trzy etapy rozwoju: traktańanizm puseyizm i rytualizm.

Małżeństwa mieszane w Prusach. W Prusach zawiązywano małżeństwa pomiędzy miejscowymi katoliczkami i napływowymi ewangelikami.W 1825 nakazano w całym kraju aby dzieci z takich małżeństw wychowywane były w religii ojca. Mimo tego większość duchownych dalej zobowiązywała małżeństwa do wychowanie dzieci w wierze katolickiej. Papież Pius VIII wydał brewe, że gdyby chcący zawrzeć związek małżeński nie chcieli dać takiej rękojmi to kapłan może po prostu biernie asystować przy jego zawarciu. Rząd pruski nie ogłosił brewe w kraju i przekonał 3 biskupów do błogosławienia małżeństw nawet bez rękojmi. Gdy tajny układ wyszedł na jaw pojawiły się protesty papieża Grzegorza XVI.. Zmiana polityki Prus miała miejsce gdy tron objął Fryderyk Wilhelm IV, który przez pertraktacje z Rzymem rozwiązał problem małżeństw mieszanych.

Konwersja i asymilacja Żydów. Wśród Żydów europejskich wystąpiły dwie tendencje: integracja i asymilacja. Pierwsza zmierzała do przyjęcia obywatelstwa, kultury, obyczajów i form cywilizacyjnych kraju zamieszkania, z zachowaniem świadomości, że się jest Żydem.. Druga była wtopieniem się w otaczający świat, z wyrzeczeniem się judaizmu. Przyczyny konwersji i wyrzeczenia się judaizmu były różnorodne: niewątpliwie część z nich czysto religijna, lub społeczna. Konwersja była też biletem wstępu do kultury europejskiej.

Teza 3. Sylabus Piusa IX. Zajął się nie tylko najbardziej aktualnymi problemami katolików, ale i całego ówczesnego społeczeństwa. Syllabus errorum to katalog 80 zdań jako błędnych i potępionych. Ogólnie potępiono panteizm, racjonalizm, indyferentyzm, socjalizm, masonerię, gallikanizm, etatyzm, naturalizm. Większość niekatolików uznała dokument za kolejny dowód archaiczności kościoła.

Sobór Watykański I. Geneza i przygotowanie soboru, przebieg i uchwały soboru, dogmat o nieomylności papieskiej, recepcja soboru, powstanie Kościoła starokatolickiego. Zwołany m.in. aby dostosować kościelne prawodawstwo do zmian jakie zaszły w samym kościele. Przygotowywany przez 4 komisje, ogłoszony przez papieża Piusa IX w 1867, otwarty w 1869. Pracowano min nad konstytucją skierowaną przeciw wielu błędom wynikającym z ówczesnego racjonalizmu. Wydano schemat o Kościele. Schemat o Wierze (przyjęty w 1870) ogłoszony został jako konstytucja soborowa o wierze Del Filius przedstawiał naukę katolicką o Bogu, Objawieniu i wierze, przeciw panteizmowi, materializmowi racjonalizmowi. Zawierał także orzeczenie, że Boga można poznać za pomocą naturalnego światła rozumu z rzeczy stworzonych bez pomocy Objawienia nadprzyrodzonego. W 1870 roku za sprawą petycji większości Ojców soborowych włączono kwestię nieomylności papieża do projektu Dogmatycznej Konstytucji O Kościele. Uroczystego ogłoszenia dogmatu o nieomylności Pius IX dokonał (18.07.1870) w Konstytucji dogmatycznej Pastor aetemus. Opozycja wobec dogmatu nie uspokoiła się po soborze. W wyniku jej działania spotkały Kościół trzy szczególnie bolesne ciosy: zerwanie konkordatu przez Austrię, powstanie Kościołów starokatolickich i podjęcie Kulturkampfu przez Prusy.

Powstanie Kościoła starokatolickiego (Niemcy i Szwajcaria). Część duchownych, którzy nie zgadzali się z dogmatem o nieomylności papieża, odłączyła się od Kościoła Powszechnego. Ci, którzy pozostali, utworzyli Kościół Starokatolicki, chcąc podkreślić swą wierność dawnej nauce i strukturze Kościoła. Starokatolicy odbyli we wrześniu 1871 roku kongres. Program ukazywał konserwatyzm ich nauki i chciał jej przyjęcia przez Kościół katolicki. Utworzono własne duszpasterstwo i wyznaczono komisję do ustalenia wyboru biskupa. Wybrano (1873) biskupem Josepha Huberta Reinkensa. Pierwszy synod odbył się w Bonn (1874). Na nim i na następnych dokonywano zmian, według zasady, że ich Kościół ma odpowiadać wzorcowi Kościoła z pierwszego

2