33323

odpuszczania grzechów - rzekł do paralityka: Mówię ci: Wstań, weź swoje łoże i idź do domu!». On wstał, wziął zaraz swoje łoże i wyszedł na oczach wszystkich.

Na poziomie czynu trudniejszym jest odpuszczenie grzechu.

Na poziomie słowa trudniejszym jest powiedzieć: „Wstań” - bo to potrzebuje potwierdzenia.

Jezus więc uczynił to, co jest trudniejsze, wypowiedział też słowa, które są trudniejsze - pozostał na poziomie słowa.

Jezus uzdrawia słowem.

W starożytności słowo wypowiedziane oznaczało czyn. W tej scenie wypowiedziane słowo tworzy rzeczywistość.

Jezus jawi się tu jako Syn Człowieczy, któiy ma na ziemi władzę.

Ujarzmienie burzy na jeziorze (Mk 4,35-41)

-    tylko Bóg może ujarzmić siły przyrody

-    Jezus zgromił, skrzyczał burzę (zgromić może ojciec swoje dziecko - bo ma na nie wpływ > Jezus ma wpływ na siły przyrody)

Wyznanie setnika z Mk 15,39 - „«Prawdziwie, ten człowiek był Synem Bożym»”

Na końcu Mk wypowiada się jakby jeden z adresatów. Mk skierowana jest do rzymskich czytelników. Marek pisze tak, by czytelnik mógł się utożsamić z setnikiem.