page0080

Natenczas Bóg rzekł do Mojżesza: „Niech każda rodzina Izraelitów weźmie baranka, samczyka, a bez zmazy, albo koziełka, któryby miał te same własności, i niech go zabije czternastego dnia tego miesiąca, nie łamiąc w nim żadnej kości, i niech skropi jego krwią drzwi swe-,go domu. Niech zjedzą głowę, nogi i wnętrzności tego baranka, który niepowinien być surowy lub w wodzie warzony, ale ogniem pieczony. A będą go pożywać stojący, spieszno, mając na sobie ubiory podróżne, bo to jest Phase (co znaczy: przejście) Pańskie, i jeszcze tej nocy wyprowadzę ich z Egiptu, bo sąd mój rozciągnę nad tym krajem i jego bogami. I obchodzić będą to uwolnienie jako święto uroczyste przez dni siedem, pożywając w wilią pierwszego dnia z baranka wielkanocnego, z chlebem prasznym i z polną sałatą. Izraelici usłyszawszy wolę Boga przez usta Mojżesza i Aarona, uczynili wszystko, co im było rozkazano. O północy Bóg zesłał swego Anioła, który pozabijał wszelkie pierworodne Egipcjan i ich bydląt, począwszy od pierworodnego syna króla, aż do pierworodnych niewolników; lecz nikt nie zginął w domach, których drzwi nakropione były krwią baranka. Wtenczas Egipcyanie wydawali żałośne i przeraźliwe krzyki, a Faraon zmuszony był posłać tej samej nocy po Mojżesza i Aarona, którym rzekł: „Wydalcie się z kraju mego jak najprędzej, wy i syny Izraelscy. Weźcie z sobą wasze owce i bydlęta, i oddalając się, módlcie się także do Pana za mnie.” Izraelici wyszli więczEgiptu w dobrym porządku, i dobrze uzbrojeni; było ich sześć kroć sto tysięcy, nie licząc niewiast i dzieci. Bóg zalecił im powtórnie, ażehy co rok obchodzili uroczyście święto wielkanocne przez siedem dni, i ażeby mu poświęcili pierworodnych, tak z ludzi jako i z bydląt, na pamiątkę ich wyjścia z Egiptu i ostatniej plagi,