34163

określone zachowanie się drugiej osoby

Inna systematyzacja oddziaływań to wyróżnienie sprawcy- ten który oddziaływa i wykonawcy-tcn na kogo oddziaływanie jest kierowane.

Wykonawca może realizować wzór zachowania podsuwany mu przez sprawce na zasadzie trzech zasadniczych procedur:

1.    Naśladowanie

2.    Przekonywanie

3.    Manipulowanie

Oddziaływanie socjotechniczne może się posługiwać zachętą do naśladowania, przekonywaniem, i manipulacją jako swymi środkami. Sposoby te mogą być używane oddzielnie lub łącznie, z większym lub mniejszym stopniem uświadomienia. Mogą być użyte w celach uznawanych za dobre i dla celów uznawanych za złe. Podsumowując można stwierdzić ze socjotechnika jest nauką praktyczną, która używa powyższych sposobów zmierzając do ukształtowania wyznaczonego wzoru osobowości, całościowego lub częściowego, tak, aby następnie nowo powstałe wzory zachowania działając realizowały z góry zamierzone skutki.

Nauki teoretyczne zajmują się opisywaniem i wyjaśnianiem świata, natomiast nauki praktyczne jego przekształcaniem.

Wśród nauk praktycznych centralne miejsce zajmuje prakseologia jako nauka o skutecznym działaniu. Socjotechnika jest zastosowaniem prakseologii do nauk społecznych.

Socjotechnika może być wykorzystywana do celów moralnie ocenianych jako „dobre” lub” złe”. Przykładem dobrego zastosowania jest wychowywanie dzieci, zwalczanie patologii społecznych czy resocjalizacja.

Socjotechnika używana jest również do celów budzących dezaprobatę. Np. przez sekty.

Ukazywanie stosowania technik socjomctrycznych do celów złych demaskuje te cele oraz dostarcza wiedzy jak skutecznie działać na rzecz celów aprobowanych.

Socjotechnika jest, więc nacelowana na zwalczanie tego, co zostało określone jako społeczne zło jej działanie, więc nie jest możliwe bez przyjęcia pewnej siatki wartości każdego społeczeństwa.

Rozwój socjotechniki jest symptomem wzrostu potrzeby społecznie racjonalnego zarządzania oraz wymogiem wzrastającej dojrzałości metodologicznej nauk w ogóle.

W ogólnych rozważaniach na temat sociotechnik możemy wyróżnić iei 3 modele:

1.    klasyczną koncepcje socjotechniki - polega na zestawieniu i dobieraniu rozmaitych prawidłowości ogólnych z zakresu socjologii i nauk pokrewnych po to aby przekładać je na język odpowiednich dyrektyw praktycznych.

2.    kliniczną koncepcje socjotechniki - zainteresowana jest nie tylko w przedłożeniu opracowanego zespołu dyrektyw praktycznych, ale również uważa za swoje zadanie taką swoistą kooperację z tymi, do których są dyrektywy skierowane, aby na drodze perswazji dyrektywy te przez nich zostały zaakceptowane, zrealizowane.

3.    cksperymentalno - interwencyjną koncepcje socjotechniki - uważa za swe zadanie samoistną interwencje w stosunku do rozmaitych grup społecznych, instytucji, organizacji itd., ze wskazaniem na potrzebę działania socjotechnicznego wraz z wykazaniem strat i korzyści które z tego działania by wynikały, oraz pokazaniem, jakie oceny o charakterze zasadniczym zostaną w działanie zaangażowane.

Możemy wyróżnić także 2 strategie:

1.    emancypacyjną- gdzie podmioty stwarzają warunki, których celem jest pokazanie przedmiotom możliwości swobodnego działania(wyzwalających ludzi z ograniczeń) Budowanie spontaniczności i aktywności

2.    manipulacyjną -gdzie podmioty stojące nad zbiorowościami bądź podmioty zewnętrzne poprzez narzucenie określonego systemu bodźców starają się wyzwolić reakcje przystosowawcze mające zmienić zbiorowość w określonym kierunku.