28803

7.e

M. R. Mayenowa: Pojęcie języka poetyckiego i pojęcie stylu

pojęcie stylu i pojęcie języka poetyckiego są używane jako synonimy, służące do określania roli języka w literaturze pięknej. Jednak synonimami nie są.

Styl:

dotyczy całego obszaru wypowiedzi językowych;

mówi o zasadach wyboru znaków językowych z istniejącego repertuaru i o budowie koherentnych całości, spełniających określone funkcje; daje się rozszerzyć na inne kulturowe zjawiska;

funkcja, którą ma spełniać dany tekst i środowisko społeczne mówiącego, wraz z jego specyficzną skalą wartości - to główne motywacje kształtu stylistycznego wypowiedzi (s. 7).

Językpoetycld:

-    w nim dokonuje się przekształcenie charakteru znaków i struktur znakowych;

-    osłabienie referencjalności, quasi-sądowy charakter zdań mających formalne cechy zdań oznajmujących;

teksty buduje tak, by nad siatką językowych znaczeń powstawała siatka nowych, semantycznych sugestii;

typ tekstów - metaforyczny; nieprzezroczysty charakter znaków w takich tekstacłi.

Oba pojęcia są potrzebne przy analizie tekstu poetyckiego.

Styl w tekście Modlitwa Anny Kamieńskiej - frazeologia charakterystyczna dla Biblii, tekst jak model modlitwy liturgicznej. Funkcja poetycka - analiza.

Zjawiska uchwytne tylko z punktu widzenia funkcji poetyckiej nie mieszczą się w pojęciu stylu, który w proponowanym rozumieniu wymagałby odniesienia takich właśnie cech do całej grupy tekstów, których właściwości byłyby umotywowane funkcjonalnie i społecznie (s. 10).

Mukarovsky - język poetycki wchodzi w dwa szeregi - 1) wewnątrzpoetycki i 2) szereg społecznie rozwarstwionego języka literackiego:

0 naczelnym zadaniem stylistyki jest wprowadzenie języka danego tekstu literackiego w szereg złożony z wariantów socjologicznie określonych języka narodowego,

0 otwiera krąg poetyckiego tekstu, czyniąc z niego ekspresję ideową.

Wewnątrz szeregu literackiego - szereg literacki wytwarza korelacje wchodzące w zakres cliarakterystyk stylistycznych; w zakres wchodzi też analiza wewnętrznych zasad budowy tekstu, które pozwalają tekst odczytać jako indywidualną wypowiedź. Wewnętrzne zasady manipulacji znakami są treścią pojęcia „język poetycki”.