mają zasięg ogólny, w przeciwieństwie do dyrektyw, które odnoszą się do konkretnych sytuacji.
Rozporządzenie wiąże w całości: wszystkie jego normy wiążą w całości i w jednakowym stopniu.
Nie może być więc stosowane w części Państwa nie muszą implementować rozporządzeń, ze względu na ich bezpośredni skutek, ale także państwa nie mogą podejmować żadnych aktów prawnych i środków, które mogłyby zmienić istotę rozporządzenia, bądź byłyby sprzeczne z nim.
37
Skutek bezpośredni dyrektyw: art. 288 TFUE: Dyrektywa wiąże każde Państwo Członkowskie, do
którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak
organom krajowym swobodę wyboru formy i środków.
W przypadku dyrektyw, państwa mają swobodę w zakresie metod i środków ich implementacji,
przy czym implementacja dyrektywy nie zawsze wymaga podjęcia działań legislacyjnych w państwie. Należy podjąć takie środki, by cel dyrektywy mógł być w pełni osiągnięty, a państwo
musi czuwać nad jej pełnym wykonaniem Bezpośrednie stosowanie dyrektywy jest możliwe TYLKO wtedy, kiedy państwo nie wywiązało się ze zobowiązania do implementowania dyrektywy.
Jednostki mogą w tej sytuacji powołać się na postanowienia dyrektywy w postępowaniu przeciwko
państwu. Państwo nie może powoływać się ani na trudności w implementowaniu dyrektywy, ani na
przepisy prawa krajowego, nawet jeśli są to przepisy rango konstytucyjnej, by usprawiedliwić niewywiązanie się ze zobowiązania do pełnego implementowania dyrektywy w wyznaczonym czasie.