Podsystemy otoczenia
Otoczenie ogólne i szczegółowe sprowadza się do 4 podsystemów:
1. Adaptacyjny- zadaniem jest przystosowanie się do warunków zewnętrznych.
2. Instytucjonalne- zapewniający poparcie dla działań danej organizacji przez strukturę otoczenia.
3. Zaopatrzenia- dba o to aby organizacja miała możliwie największy dostęp do tego otoczenia.
4. Zbytu - wyprowadzanie wyprodukowanych towarów do otoczenia.
Postawy
To oceny-pozytywne albo negatywne- przedmiotów, ludzi lub zdarzeń. Odzwierciedlają one uczucia danej osoby na określony temat. Kiedy mówię „Lubię swoją pracę" - wyrażam swoje uczucia na jej temat(przedmiotem postawy może być wszystko, np. zadowolenie z pracy, zaangażowanie w pracę, zaangażowanie w organizację).
Dysonans poznawczy
Powstaje wtedy, kiedy występują: niezgodność dwóch lub więcej postaw danej osoby albo różnice między jej postawami i postępowaniem (np. jak ktoś pali i ma wyrzuty sumienia).
Pragnienie ograniczenia dysonansu zależy od:
• wagi czynników wywołujących dysonans,
• stopnia wpływu, jaki człowiek ma- we własnej opinii- na te czynniki,
• nagród które mogą się wiązać z dysonansem .
(np. jak ktoś pali to się zastanawia czy na pewno to jest szkodliwe, bo dużo osób pali)
Możliwości zmniejszenia dysonansu
• Zmiana swojego zachowania (np. wstrzymując zanieczyszczenia rzeki),
• Przekonywanie siebie, że zachowanie wywołujące dysonans nie jest w końcu takie ważne,
• Zmiana postawy (np. nie ma niczego złego w zanieczyszczeniu rzeki),
• Wyszukiwanie elementów harmonijnych, które przeważyłyby nad tymi które wywołują dysonans (np. korzyści, które społeczeństwo osiąga dzięki naszym wyrobom, są znacznie większe niż społeczne koszty zanieczyszczenia przez nas wody).
Wnioskiorganizacyine wynikające z teorii dysonansu poznawczego
Może on pomóc przy przewidywaniu skłonności do zmiany zarówno postaw, jak i zachowań (np. w pracy wynika konieczność mówienia lub robienia czegoś, co jest sprzeczne z jej osobistą postawą, to będzie ona skłonna do zmiany tej postawy, tak żeby była zgodna z tym co musi mówić lub robić). Im dysonans jest większy tym silniejsze jest jego dążenie do jego ograniczenia.