36415

Sachem

-    utwór zamykający okres dominacji nowelistyki w twórczości pisarza - Sienkiewicz pisał go w czasie prac nad Ogniem i mieczem.

Kompozycjai gamnek utworu

-    zaliczany jest do litworów nowelistycznych z kręgu amerykańskiego, ma budowę klasycznej noweli (wprowadzenie, zawiązanie akcji, punkt kulminacyjny i rozwiązanie akcji)

-    treść utworu jest skondensowana i ograniczona tylko do jednego wątku, czyli występu ostamiego potomka Czarnych Wężów w miejscu, w którym wymordowano jego przodków.

frobleinatyka noweli Henryka Sienkiewicza

-    przedstawia los Indianina, jedynego ocalałego z plemienia Czarnych Wężów, jest to także liistoria niemieckich osadników, którzy dokonali mordu na śpiących mieszkańcach indiańskiej Chiavatty. na której miejscu założyli miasto Antylopa. Zniszczyli społeczeństwo, jednak byli w stanie żyć z tą świadomością bez wyrzutów sumienia.

-    przedstawiona sytuacja jest z jednej strony paralelą społeczeiistwa polskiego, które w czasach powstania utworu znajdowało się pod zaborami. Z drugiej strony jest to obraz społeczeństwa niemieckiego, które niszczy narody słabsze od siebie cywilizacyjnie.

-    utwór ukazuję zagładę tożsamości narodów, tak jak było w przypadku sachema. Najważniejszym etapem niszczenia tożsamości narodowej jest jednak stopniowe pozbawianie pamięci o losach narodu, z którego się pochodzi, a także zapominanie ojczystego języka, który jest ważnym nośnikiem świadomości narodowej oraz kulniry.

Sachem - charakterystyka

-    nie wiemy nic o przeżyciach wewnętrznych i odczuciach sachema. Możemy tylko wyciągać? wnioski z jego zachowania. Powyższa scena świadczy o tym. że zupełnie stracił swoją tożsamość. Zapomniał o miejscu, z którego pochodzi, o swoich przodkach i o ich języku. Z tego. co powinno byc? źródłem największego cierpienia, uczynił cyikowy numer. Zasymilował się całkowicie z tymi. którzy go przygarnęli.

-    ostatnia scena noweli, w której widzimy sachema pijącego piwo i jedzącego knedle w miejscowej piwiarni świadczy o tym. że nie rozumie swojej przeszłości. Ten. który powinien walczyc? o cześć zgładzonego plemienia, zachowuje się tak jak jego oprawcy. Jest to moment ostatecznego pozbawienia czytelnika złudzeń co do tego. że sachem jest romantycznym typem mściciela na miarę Konrada Wallenroda.