36840

*    W rezultacie pogorszenia się warunków siedliskowych w Morzu Czarnym coraz częściej zaczęty występować wybuchy populacji fitoplanktonu oraz plagi meduz, które są głównym problemem ekologicznym.

*    Ich wpływ na ekosystemy może być szkodliwy, prowadzić do zmniejszenia rozmiaru rodzimej populacji, a nawet do jej wymarcia.

*    W Morzu Śródziemnym lub Czarnym meduzy są spotykane dość często, pojedynczo lub w grupach, a czasem w olbrzymich stadach, rozciągających się nawet na kilka kilometrów.

« O pladze meduz mówi się, gdy pojawiają się one masowo i często w

miejscach, w których normalnie nie występują. Ogromne ilości meduz nie tylko powodują zamykanie plaż nad Morzem Czarnym, ale także zatykanie sieci rybackich.

Meduzy Nomura

-    ogromne toksyczne meduzy, osiągających wagę nawet 200 kg i 2 m średnicy

-    meduzy dostające się do sieci trują i zgniatają swymi ciałami inne ryby

-    przyczyną nasilenia się problemu może być globalne ocieplenie

-    inwazja nie jest natomiast żadnym problemem dla Chin, bowiem gigantyczne meduzy są jednym z pożądanych specjałów tamtejszej kuchni

Galaretowate Morza Czarnego

1.    Aurelia aurita (chełbia modra)

Aurelia aurita: najbardziej pospolita meduza , ma kształt parasolowaty, na brzegu parasola znajdują się liczne czułki zawierające parzydełka. Chełbia rozmnaża się poprzez przemianę pokoleń (polipy wymagają podłoża). Powielanie jest zatem ograniczone. Aurelia aurita stał się gatunkiem dominującym w 1980 roku w Morzu Czarnym. Pod koniec lat 1980 Aurelia został zdominowany przez egzotyczną Mnemiopsis leydyi

2.    Mnemiopsis leidyi

W1989 roku Mnemiopsis leidyi przedostał się do Morza Czarnego, najprawdopodobniej poprzez wodę balastową statków towarowych, żywił się wszystkim- od zooplanktonu po ikrę i larwy ryb. Kiedy zabrakło zooplanktonu, ryby planktonożerne nie miały co jeść, w wyniku czego drastycznie zmniejszyły się ławice niewielkich ryb. Spowodowało to niedobór pożywienia dla drapieżników Zmalały zasoby sardeli- więcej pokarmu dla Mnemiopsis (wzrost biomasy, szybkie rozmnażanie). Nowy gatunek doprowadził w następnych latach do znacznego spadku zooplanktonu i stał się silną konkurencją dla rodowitego Aurelia aurita. Przypuszczalnie tryb reprodukcji dał M. leidyi korzystne położenie w sieci troficznej, ponieważ ten gatunek zrzuca gamety bezpośrednio do wody morskiej.

3.    Beroe ovata

Kolejnym wydarzeniem w hitsorii Morza Czarnego jest inwazja Beroe ovata . W latach 90. inny gatunek żebropława, Beroe ovata z północno-zachodniego Atlantyku, polujący niemal wyłącznie na Mnemiopsis leidyi, również przypadkowo przedostał się do ekosystemu Morza Czarnego. Wprowadzenie drapieżnika polującego na Mnemiopsis leidyi. obniżenie temperatury w latach 1991-93 i zmniejszenie dopływu biogenów, wraz z ograniczeniem połowów osłabiły nieco presję na środowisko. Wkrótce Beroe ovata przetrzebił swojego poprzednika. Żebropławten jest stworzony do błyskawicznej kolonizacji (szybki wzrost, wciągu dnia potrafi podwoić swoją