29058

•    Prawo do samodzielnego ustalenia swej struktury organizacyjnej

•    Prawo do określenia warunków przyjmowania i usuwania członków

•    Prawo do określania praw i obowiązków członków

•    Prawo do ustanowienia trybu powoływania organów reprezentujących

•    Prawo do kontaktowania się zanalogicznymi związkami za granicą

a Majątkowe

•    Prawo do posiadania odpowiedniej bazy materialnej (budynki i sprzęty)

•    Prawo do własności majątku ruchomego i nieruchomego niezbędnego do realizacji funkcji religijnych

•    Prawo do wytwarzania przedmiotów i artykułów służących wyznawcom do celów kultowych i praktyk religijnych

•    Prawo do ustalania i pobierania składek, przyjmowania ofiar i datków pieniężnych oraz opłat za usługi religijne

•    Prawo do korzystania z pomocy finansowej od państwa

2.3    Gwarancje wolności sumienia i wyznania

Gwarancje dzielimy na bezpośrednie (nadają uprawnieniom wynikającym z wolności sumienia i wyznania charakter norm prawnych, m.in. zobowiązania prawne państwa powstające w wyniku zawarcia umów międzynarodowych i członkostwa w ONZ. Radzie Europy, Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, w UE) i pośrednie (przyjęcie zasad instytucjonalno-prawnych, np. neutralność władz państwowych wobec religii. równouprawnienie obywateli). Gwarancję jest też instytucja Rzecznika Praw Człowieka, istnieje możliwość zaskarżenia decyzji administracyjnych naruszających zasadę.

Też: zasada rozdziału kościoła i państwa, zasada równouprawnienia wszystkich związków wyznaniowych i wyznań.

2.4    Granice zasady wolności sumienia i wyznania

„Wykonanie praw naturalnych każdego człowieka nie ma innych granic niż te. które zmierzają do zapewnienia innym członkom społeczeństwa korzystania z takich samych praw" Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela z 1789r.

„Wolność uzewnętrzniania wyznania lub przekonań może podlegać jedynie takim ograniczeniom, które są przewidziane przez ustawę i konieczne w społeczeństwie demokratycznym z uwagi na interesy bezpieczeństwa publicznego, ochronę porządku publicznego, zdrowia i moralności lub ochronę praw i wolności innych osób." Konwencja rzymska, art. 9 ust.2

1 Historyczne kształtowanie się zasady

a Starożytność - Zasadę wolności sumienia i wyznania wprowadził edykt mediolański z 313 r., jednak od roku 380 kiedy chrystianizm stał się religią państwową zaczęto dyskryminować mniejszości, tj. pogan i heretyków co potwierdzał wydany w Konstantynopolu edykt z 391 roku, który zakazywał kultu pogańskiego na terenie całego cesarstwa; heretykom ograniczano prawa i prześladowano ich.

b średniowiecze - głęboko nietolerancyjne. W Niemczech cesarz Fryderyk II karał śmierdą za odrzucenie wiary chrześcijańskiej. W XIII w. ustanowiono świętą Inkwizycję która heretyków i