boga chrześcijańskiego /Jedno nie ma charakteru boga osobowego i nie da się wprost połączyć z wizją trójosobowego boga —* dokonano modyfikacji systemu przez ojców kościoła/;
Substancjalizacja pojęcia w neoplatonizmie: brak założenia transcendentnego bytu -* tożsamość bytu i pojęcia występuje.
Przedmiotowa realizacja problemu jest neoplatońska. ekspozycja sporu ma charakter scholastyczny /trudności interpretacyjne/: wczesnochrześcijańskie poszukiwanie istoty wiedzy różni się od neoplatonizmu w dwóch punktach;
-* łączy pojęcie neoplatońskiego Jedna z bogiem chrześcijańskim:
—»mówi o przedmiotach w liczbie mnogiej.
Elementarna jedność pojęciowy zarówno przed rzeczą jak i odpowiadającą jej wiedzą; pojęcia ogólne pozostają w neoplatonizmie pozostają na przedostatnim szczeblu metafizycznej struktury świata /na szczeblu umysłu/;
Średniowieczny realizm pojęciowy okazuje się radykalnym uproszczeniem, które pomija neoplatońska koncepcję wyjściową;
Przepaść między realizmem a nominalizmem: dualizm Kartezjański /wtedy przecina się ciągłość między stanowiskami średniowiecznymi a nowożytnymi/;
Koncepcja Hobbes'a /nominalizm pośredni między punktem dojścia średniowiecznego sporu, a dojrzałym klasycznym nominalizmem Berkeleya/:
Hobbes staje w opozycji do scholastycznej koncepcji; Nie ma innej powszechnej rzeczy poza nazwami.
Prawda = uporządkowanie nazw w twierdzeniach.
Rozum = nabywany przez doświadczenie + osobisty wysiłek odpowiedniego nadawania nazw = wiedza;
Dzieci nie są obdarzone rozumem póki nie nauczą się mowy.
Rozum i rozumowanie jako rachunek -» koncepcja ta. dla skrajnej wersji nominalizmu. pojawia się dopiero u myślicieli XVIII wieku.
Nowożytny sposób ekspozycji średniowiecznego sporu stanowi ocenę realizmu pojęciowego z perspektywy nominalizmu.