39822

boga chrześcijańskiego /Jedno nie ma charakteru boga osobowego i nie da się wprost połączyć z wizją trójosobowego boga —* dokonano modyfikacji systemu przez ojców kościoła/;

Substancjalizacja pojęcia w neoplatonizmie: brak założenia transcendentnego bytu -* tożsamość bytu i pojęcia występuje.

Przedmiotowa realizacja problemu jest neoplatońska. ekspozycja sporu ma charakter scholastyczny /trudności interpretacyjne/: wczesnochrześcijańskie poszukiwanie istoty wiedzy różni się od neoplatonizmu w dwóch punktach;

-* łączy pojęcie neoplatońskiego Jedna z bogiem chrześcijańskim:

—»mówi o przedmiotach w liczbie mnogiej.

Elementarna jedność pojęciowy zarówno przed rzeczą jak i odpowiadającą jej wiedzą; pojęcia ogólne pozostają w neoplatonizmie pozostają na przedostatnim szczeblu metafizycznej struktury świata /na szczeblu umysłu/;

Średniowieczny realizm pojęciowy okazuje się radykalnym uproszczeniem, które pomija neoplatońska koncepcję wyjściową;

Przepaść między realizmem a nominalizmem: dualizm Kartezjański /wtedy przecina się ciągłość między stanowiskami średniowiecznymi a nowożytnymi/;

Koncepcja Hobbes'a /nominalizm pośredni między punktem dojścia średniowiecznego sporu, a dojrzałym klasycznym nominalizmem Berkeleya/:

Hobbes staje w opozycji do scholastycznej koncepcji; Nie ma innej powszechnej rzeczy poza nazwami.

Prawda = uporządkowanie nazw w twierdzeniach.

Rozum = nabywany przez doświadczenie + osobisty wysiłek odpowiedniego nadawania nazw = wiedza;

Dzieci nie są obdarzone rozumem póki nie nauczą się mowy.

Rozum i rozumowanie jako rachunek -» koncepcja ta. dla skrajnej wersji nominalizmu. pojawia się dopiero u myślicieli XVIII wieku.

Nowożytny sposób ekspozycji średniowiecznego sporu stanowi ocenę realizmu pojęciowego z perspektywy nominalizmu.