Dobra opinia o samym sobie musi być skonfrontowana z innymi /musi mieć oparcie w opinii innych ludzi/. Konsekwencją tej tezy: każdy człowiek pragnie aby inni cenili go tak jak on siebie, a tych co go nie cenią stara się zniszczyć.
Współtowarzyszyć powinien Śmiech /ahihi/- daje on poczucie wyższej wartości, źródłem śmiechu jest gorsza pozycja innych.
Szacunek: uznanie czyjejś wyższości — dostrzegamy w danej jednostce siłę do zniszczenia nas samych, albo ta osoba może nam pomóc.
To wszystko ma miejsce w stanie natury /= stan wojny/: 3 naturalne przyczyny konfliktów międzyludzkich:
I. rywalizacja
II. brak zaufania
III. pragnienie zła
Nie ma miejsca na sprawiedliwość oraz niesprawiedliwość w stanie natury Hobbesa /człowiek nie jest istotą społeczną -* nie można posługiwać się tymi kategoriami/: natura izoluje człowieka.
Postulat idei podboju natury: chęć wygody
wyjście ze stanu natury i zawarcie umowy społecznej -* manipulowanie naturą, bo człowiek ustanawia prawa natury, czyli ustanawia samolubne uczucia i pragnienia.
Umowę społeczną zawierają słabe jednostki, które nie potrafią samozachować siebie w stanie natury /w kupie siła/.
Każdy człowiek powinien móc zrezygnować z uprawnień jeśli inni to podzielają.
Uprawnień do zachowania życia nie może jednostka odrzucić /nikt nie może/.
Suweren ma wymuszać konieczność do przygotowywania umów /człowiek sam z siebie nie byłby skłonny ku temu/.
Człowiekiem rządzą prawa mechaniczne.