40044

6.    Staliśmy się całkowicie gotowi, aby Bóg uwolnił nas od wszystkich wad charakteru.

7.    Zwróciliśmy się do Niego w pokorze, aby usunął nasze braki.

8.    Zrobiliśmy listę osób, które skrzywdziliśmy i staliśmy się gotowi zadośćuczynić im wszystkim.

9.    Zadośćuczyniliśmy osobiście wszystkim, wobec których było to możliwe, z wyjątkiem tych przypadków, gdy zraniłoby to ich lub innych.

10.    Prowadziliśmy nadal obrachunek moralny, z miejsca przyznając się do popełnianych błędów.

11.    Dążyliśmy poprzez modlitwę i medytację do coraz doskonalszej więzi z Bogiem, jakkolwiek Go pojmujemy, prosząc jedynie o poznanie Jego woli wobec nas oraz o siłę do jej spełnienia.

12.    Przebudzeni duchowo w rezultacie tych kroków, staraliśmy się nieść posłanie innym alkoholikom i stosować te zasady we wszystkich naszych poczynaniach.

. Koalkoholizm - istota, cechy; opisz stadia „zaczarowanego koła zaprzeczeń" w ujęciu Kellermana.

- Koalkoholizm to zjawisko współuzależnienia przez osobę najbliższą alkoholikowi np. małżonek lub dziecko, przede wszystkim jednak kobiety i dzieci żyjące z alkoholikiem.

Cechy koalkoholika:

*    koncentruje całe życie wokół picia alkoholika

*    przymus powstrzymywania alkoholika od picia

*    usztywnia schemat zachowań związanych z odwodzeniem alkoholika od picia

*    powiela schematy reagowania na picie alkoholika

*    silne pragnienie kontrolowanego picia przez alkoholika

*    zmiany tolerancji na picie alkoholika

*    objawy zachwiania równowagi emocjonalnej po zaprzestaniu picia alkoholika

*    złagodzenie objawów napięcia emocjonalnego po powrocie do picia alkoholika

*    poczucie niemożności rozstania się z alkoholikiem pomimo powtarzających się pragnień tego typu

Współuzależnienie - kryteria Cermaka, na podstawie DSM lll-R:

1.    Zaburzenie poczucia własnej wartości:

- zaburzone poczucie kontroli sytuacji! picie lub abstynencja osoby uzależnionej to kwestia jej woli, ma na to wpływ)

-uzależnienie samooceny od satysfakcji innych, a konkretnie zadowolenia partnera

-uruchomienie mechanizmów obronnych mających na celu utrzymanie dotychczasowej sytuacji ( projekcja, przemieszczanie, racjonalizacja)

2.    Zaburzenie granic własnego Ja. Partner osoby uzależnionej w pewnym momencie staje się jej cieniem. Kontrolowanie rzeczywistości osoby uzależnionej pozwala partnerowi kontrolować własną rzeczywistość-zacieranie granic miedzy własną odrębnością a odrębnością partnera.

3.    Wiązanie się ze środowiskiem marginesu społecznego. Aby przejąć kontrole nad partnerem uzależnionym trzeba za nim podążać.