43233

Marks interesuje si trybem produkcji w danym miejscy i czasie, a nie produkcją w ogóle Bo produkcja jest pewna, niepewne są jedynie osiągnięcie produkcji jest zmienne. W opinii Marksa pogoń za zyskiem jest właściwa dla kapitalizmu. Dwie podstawowe cechy kapitalistycznego sposobu produkcji to: proces dotyczy produkcji towarów, i jest przeprowadzany przez ludzi o różnych interesach ekonomicznych. Marks uważa, że pieiriądze początkowo były jedynie pomocnikiem w wyznaczaniu wartości przedmiotów, dopiero później stały się wartością samą w sobie. Proces towar -> pieniądze -> towar, został zamieniony w pieniądze -> towar -> pieiriądze. Wg niego obr ót pieniędzmi jako kapitałem jest procesem "samym w sobie", ponieważ rozwój następuje tylko wtedy, gdy obr ót ten jest ciągły.

Aby obrót tych pieniędzy byl możliwy, konieczna jest produkcja nadwyżek towarów, czyli wyzysk klas rapujących rad pracującymi. Wszystkie procesy - urbanizacja, ekspansja handlu, industralizacja i komercyjne inwestycje mają jdynie poszerzyć to zjawisko Ludzka praca stała się więc towarem, koniecznym by produkcja się odbyła. Koszt robotniczy postrzegany jest jako koszt czasu, który' robotnik musi powięcić, aby pr odukt stworzyć. Kapitalista płaci robotnikowi za jego pracę, a produkując nadwyżkę jedynie eksploatuje wydajność, a konieczne jest to w celu dalszej konsumpcji własnej. Wartość dodatkowa pojawia się, gdy zwiększa się różnica między 'pracą niezbędną' a 'pracą dodatkową'. Aby to osiągnąć potrzebne są środki kontroli produkcji, Marks wskazuje na przynajmniej dwa - po pierwsze wzrastająca specjalizacja robotników w produkcji oraz rosnąca mechanizacja i rozwój techniczny pozwalają pracodawcy na uzależnienie od siebie pracownika Harty Braveman dodaje jeszcze trzeci element - zastosow anie zasady zarządzania naukowego, która oddziela planowanie i prace projektowe od rzeczywistej produkcji (ktoś kto planuje pracę, nie ma pojęcia na czym praca ta w rzeczywistości polega, co czyni same projekty nierealnymi). Tak więc formy społecznych relacji produkcyjnych (w tym szkoły), są nierozerwalnie połączone ze sobą w instytucjach społecznych, a w .społeczeństwach kapitalistycznych relacje te są z konieczności zhierarchizowane, wyzyskujące i antagonistyczne Wynika z tego, że struktura i instytucjonalne układy będą:

1.    Odzwierciedlać takie zhierarchizowane relacje.

2.    Służyć produkowaniu i reprodukowaniu wantnków koniecznych do utrzymania spoi

3.    Dostarczać dominującym grapow' możliwości legitymacji zarówno ich położenia, jak i interpretacji społecznego porządku

Analiza marksowska a studia nad edukacja.

Marksowską analizę edukacji wyróżnia to, że szkonictwo postrzegane jest niejako proces, który służy uspołecznieniu nowych członków społeczeństwa, wprowadzaniu ich w zbiorowo ustanowiony porządek moralny, ale raczej jako zjawisko związane najgłębiej z dystybucją zasobów i możliwości w społeczeństwie Edukacja może być więc postrzegana jako zasadniczy element przygotowania do pracy, stanowi istotną rolę w tworzeniu umiejętności i postaw, których robotnicy potrzebują, aby być w pełni produktywni, oraz tworzy pozwolenie na częściowy wyzysk z pracy. Rytualny porządek szkolny służy jako reprezentacja dominującego systemu wartości instytucji, której przedstawicielem jest nauczyciel. Istnieje więc w tej teorii związek między edukacją, a kapitalistycznym sposobem produkcjiw kategoriach kształtowania społecznych wzorców. Wzorce te jednak, w większości odwołują się do pracy Praca szkoły jest zbliżona do pracy produkcyjnej - jest fragmentaryczna, zróżnicowana i nie jest pod kontrolą robotnika (ucznia). Kolejnym argumentem (rozwiniętym na teorii Marksa przez Bowlesa i Gintisa) jest sposób w jaki szkoła popiera i nagradza pewne cechy osobowości Pożądane cechy to: uleganie autorytetowi, bierność,