2
Podejmując problem diagnozy specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu, należy odpowiedzieć na pytanie - czym jest diagnoza ? Słownik pedagogiczny1 podaje następującą definicję : „diagnoza (gr. diagnosis - rozpoznanie), rozpoznanie jakiegoś obiektu i zdarzenia czy jakiejś sytuacji w celu zdobycia dokładnych informacji i przygotowania się do działań melioracyjnych”. Rozpoznanie dysleksji rozwojowej jest rezultatem diagnozy, która powinna mieć charakter wielospecjalistyczny i być efektem badania interdyscyplinarnego : psychologa i pedagoga. W razie potrzeby dziecko powinno być konsultowane przez logopedę, neurologa i psychiatrę dziecięcego, okulistę, laryngologa i foniatrę.2
Psycholog przeprowadzając wywiad w rodzicami zbiera materiał ontogenetyczno - kliniczny o dotychczasowym rozwoju dziecka : tempie, rytmie, dynamice i warunkach tego rozwoju. Przeprowadza badania testowe, którym towarzyszy obserwacja i rozmowa z dzieckiem. Celem badań jest ocena rozwoju umysłowego dziecka : sprawność jego procesów orientacyjno - poznawczych i intelektualnych. Badanie najczęściej przeprowadza się Skalą Inteligencji dla Dzieci D. Wechslera. Analiza danych z tego badania daje nam informacje na temat istnienia paracjalnych zaburzeń, np. koordynacji wzrokowo - ruchowej, funkcji językowych, pamięci bezpośredniej, słuchowej, spostrzegawczości.
Ocena rozwoju umysłowego jest zasadniczym warunkiem rozpoznania dyslekcji rozwojowej i odróżnienia jej od trudności w nauce wynikających z upośledzenia umysłowego czy zaniedbania środowiskowego. W skali inteligencji D. Weschlera, iloraz inteligencji w granicach 85-115 wskazuje na przeciętny poziom rozwoju umysłowego, wyniki wyższe 116 - 131 na poziom powyższej przeciętnej lub wysoki iloraz inteligencji powyżej 132.3
W. Okoii : Nowy Słownik Pedagogiczny. Warszawa. Wyd. „Żak". 19%. s. 52
Por. M. Bogdanowicz : O dysleksji czyli specyficznych nudnościach w czytaniu i pisaniu. Lublin. Wyd. „Linea". 1995
1 Por. M. Bnogdanowicz : Specyficzne trudności w opanowaniu mowy pisanej : czytania i pisania [W:] T. Gałkowski. Z. Zalewski: Diagnoza i terapia zaburzeii mowy. Lublin. Wyd. Uczelniane. 1993