6467

Dziecko nie jest miniatur^ człowieka dorosłego, posiada ono specyficzne cechy, odmienne od wśaściwości psychofizycznych ludzi dorosłych.

Silniej niś dorośli potrzebuje wyrajania siebie poprzez ruch dzidki któremu zbiera doświadczenia o otaczajścym Świecie, doskonali i koordynuje motorykś. Temu doskonaleniu sśuśy teś praca dziecka, ktśra odmiennie niś praca dorosśych skierowana jest w poczśtkowej fazie nie na cel, ale na czynnoŚŚ. PoniewaŚ rzeczy Świata zewnśtrznego nie sś dla dzieci celem, ale Środkiem do ksztaścenia osobowoŚŚ. TakŚe by doskonaliś poszczególne czynności potrzebuje je ono wielokrotnie powtarzaś.    NastŚpnŚ typowś cechś dziecka jest

baczne obserwowanie otaczajŚcego Świata. Trenuje ono zmysśy. WystŚpuje u niego uwaga wybiórcza szczególna. Polega to na tym, Śe zwraca uwagś i koncentruje siś tylko w obecności konkretnych, atrakcyjnych dla niego, przedmiotów Jego mentalnoŚŚ jest prosta i nieskomplikowana. Maśe dziecko potrzebuje w poczśtkowej fazie bardzo duśo doświadcześ zmysśowo ruchowych. Jego sśownictwo jest w znacznym stopniu ograniczone co uniemośliwia mu nazwanie wielu doświadcześ.

Maria Montessori odkrawa takśe \"polaryzacjŚ uwagi\" , czyli gŚŚbokie, wypśywajśce z potrzeb dziecka skupienie, którego podstąp jest zainteresowanie przedmiotem. Zjawisko to wystópuje, jeśli praca dziecka jest zgodna z jego potrzebami rozwojowymi. Pracuje ono wtedy powaśnie, w zdyscyplinowaniu . Praca przynosi mu widoczna radoŚŚ co stymuluje je do dalszego wykonywania danej czynności. DziŚki zjawisku polaryzacji uwagi Maria Montessori stwierdziśa, Śe to nie gotowa wiedza przekazywana werbalnie jest drogś do rozwoju osobowościowego jednostki ale dokonywanie przez dziecko samodzielnych odkryś i kontemplacji rzeczywistości.

CaŚa dziaśalnośś dziecka nastawiona jest na ciśgśe usamodzielniane siś. Dziecko do swego rozwoju potrzebuje wiśc odpowiednio uksztaśtowanego otoczenia. Dlatego teś tylko stopniowe przenoszenie obowiśzkśw pozwala mu poczuś siś odpowiedzialnym co ma niemaśe znaczenie w pśniejszym usamodzielnianiu siś.

Warunki prawidśowego rozwoju dziecka.

TworzŚ je nauczyciele i specjalnie zorganizowane, liczśce siś z fazami rozwoju dziecka otoczenie. Rola nauczyciela jak i wszystkich dorosśych jest ogromna, a polega ona na daniu dziecku swobody, ale z uwzglśdnieniem dobra jego i innych dzieci. W tych warunkach nauczyciel obserwuje fazy rozwojowe dzieci i z miśościś wychodzi im na przeciw. Bez szacunku ze strony dorosśych dla odmienności psychiki dziecka ,nie potrafi siś ono v^aściwie rozwijaś, poniewaŚ powstaje w nim rozdwojenie spowodowane odmiennymi tendencjami miśdzy tym czego ŚŚdajŚ od niego dorośli, którzy nie zawsze rozumiejś potrzeby dziecka, bo projektujś na niego swoje cechy, a tym czego domaga siś jego rozwój.

Wychowawca umie wiśc obserwowaś dziecko. Obserwacja musi byś rzeczowa,, dokśadna. cierpliwa i metodologicznie przeprowadzona. Celem jej jest rozwijanie siś wszystkich sfer osobowości dziecka. W oparciu o zdobytś wiedzś psychologicznś wychowawca buduje Środki towarzyszśce rozwojowi dziecka. Jest on takśe tym, który kieruje siś w swym dziaśaniu wewnśtrznś refleksjś nad sobś, nad

wśasnymi bŚŚdami i dzieckiem pamiśtajśc, Śe \"twśrczś misjś dziecka jest tworzenie moralnej osobowości!". Ta misja musi byś wspierana i szanowana. Wychowawca jest takśe cierpliwy, bo w Środowisku zorganizowanym na miarś dziecka