w nauce tej zachodzi zjawisko sprzężenia zwrotnego pomiędzy teorią a praktyką. Pedagogika jest, więc nauką, której przedmiot stanowi sprawa praktycznej pedagogiki wszelkiego rodzaju(sztuki i techniki wychowania), czyli wychowawczego prowadzenia dzieci i młodzieży oraz oddziaływania na rozwój osób dorosłych. Pedagogika obejmuje:
a. Herbagogika - nauka zajmująca się procesem wychowania młodzieży
b. Andragogika - wychowanie i oświata osób dorosłych
c. Gerontagogika - pedagogika wieku starszego
Od II wojny światowej słowem „pedagog” określa się każdego nauczyciela praktyka podkreślając konieczność dostrzegania obok strony dydaktycznej ważnych aspektów wychowawczych.
Przedmiotem badań pedagogiki są wszelkie zjawiska wychowawcze zachodzące w ciągu całożyciowego rozwoju człowieka oraz różnorodne czynności(opracowane teoretycznie) tworzące wielokierunkową pomoc wychowawczą dla doskonałego i pełnego rozwoju, a taki jest głównym celem z procesu wychowania. Ponieważ przedmiot badań pedagogiki jest dwojakiego rodzaju: przedmiot materialny i formalny .Jej osobowość jest złożona.
nauk posiada określony materialny przedmiot badania jak również swój punkt widzenia. Materialnym przedmiotem badań jest człowiek a dokładniej jego wszechstronny rozwój w ciągu całego życia. Jednak, że człowiekiem i rozwojem zajmuje się tak wiele nauk np. psychologia, socjologia, medycyna itp.
Jeżeli mamy tyle dziedzin zajmujących się tym samym obiektem to jak odróżnić, czym zajmuje się pedagogika. Jej głównym celem jest wszechstronne rozwijanie ludzi aż do osiągnięcia przez nich kresu wychowawczego. Ma ona kształtować młode umysły do momentu, kiedy „oni” zaczną kształtować umysły innych.
Pedagogika zajmuje się również normą oceniającą. Czy proces przebiega właściwie. Mija się z celem, czy przewyższa inne. Nauka ta postawiła się na pomaganiu w rozwoju człowieka i kierowanie ku przyszłości. Z innej strony jest nauką normatywną. Zawsze oceniającą fakty opisane z punktu widzenia, jakie one powinny być. Taka zaś ocena prowadzi do
3