Cukry proste zawarte są w dżemie, słodyczach, cukierkach, owocach, sokach owocowych i mleku. Po spożyciu cukrów prostych stężenie cukru we krwi szybko wzrasta (zależnie od zjedzonej ilości), ponieważ dociera on do krwi w krótkim czasie. Dobrze jest więc łączyć je z cukrami złożonymi. Znajdują się one np. w ziemniakach warzywach i ryżu.
Dla chorego na cukrzycę bezpieczniejsze jest spożywanie cukrów złożonych, ponieważ docierają one do krwi wolniej i dają komórkom organizmu szansę wchłonięcia cukru, zanim nagromadzi się on we krwi. Wraz z cukrami złożonymi obecny w pokarmie jest zwykle błonnik, który również opóźnia ich wchłanianie. Jednak cukry proste mogą okazać się bardzo przydatne wtedy, gdy (według pomiaru) masz za niskie stężenie cukru we krwi. Jeżeli stężenie cukru jest zbyt niskie i odczuwasz to, powinieneś jak najszybciej zjeść coś, co zawiera cukry proste, żeby poprawić swój stan.
Najważniejsze zasady:
• Powinno się jeść od 4 do 6 stałych posiłków i przekąsek dziennie
• Należy rygorystycznie przestrzegać harmonogramu posiłków - żadnego nie można pomijać
• Nie należy się przejadać- powinno się jeść tylko ilości przewidziane w diecie
• Powinno się jeść chleb pełnoziamisty bądź razowy, makaron i nie łuskany ryż, natomiast ograniczyć białe pieczywo
• Codziennie powinno się jeść warzywa
• Należy ograniczyć tłuszcze i cukier
Wpływ choroby na dziecko:
1. W wieku 8-12 lat:
• Wyrasta z myślenia magicznego i wybujałej wyobraźni
• Staje się bardziej niezależne, może mieć swoje tajemnice
• Staje się bardziej świadome
• Zaczyna uświadamiać sobie swoje zalety i słabości, zatrważa je również u innych
• Łatwiej rozwiązuje problemy
• Tworzenie sprawia mu przyjemność
• Może bać się szkoły i udawać choroby
• Czasami może kłamać aby uniknąć konfrontacji
• Chętnie poznaje świat
• Martwi się problemami rodziny, chorobą lub śmiercią
• Może martwić się z powodu katastrof widzianych w telewizji
• Chce mieć większy wpływ na swoje życie i może zacząć podważać obowiązujące w rodzinie i otoczeniu zasady współżycia.