7756

Rejestrujemy wartość siły niszczącej i obliczamy wytrzymałość materiału ze wzoru:

R,’- -^7.gdzie:

a *b

P„=16 200 N - wartość siły niszczącej a*b= 410,5mnr - pole przekroju poprzecznego

Wyiuki badan:

16200

/?/=-= 39,46MPa

410,5

Wynikiem działania siły ściskającej było zniszczenie próbki poprzez przesunięcie włókien, ich odspojenie i sprasowanie.

B) NA ŚCISKANIE W POPRZEK WŁÓKIEN

Badanie przeprowadza się dla 3 próbek (w tym przypadku dla tylko jednej)

0    wymiarach ~20x20x30mm wykonanych z drewna wolnego od wad i gładko obrobionego. Obliczamy pole przekroju poprzecznego próbki (kierunki promieniowy i styczny) z dokładnością do 0,1 mm. Następnie umieszczamy próbkę w położeniu centralnym w maszynie wytrzymałościowej tak, aby kierunek działania siły był prostopadły do przebiegu włókien. Próbkę obciążamy równomiernie aż do chwili zniszczenia Rejestrujemy wartość siły niszczącej

1    obliczamy wytrzymałość materiału ze wzoni:

P„

R_t”= -, gdzie:

a*b

P„=3 200 N - wartość siły niszczącej a*b= 620mm² - pole przekroju poprzecznego

Wyniki badań:

3200

R_eⁿ=-= 5,16MP0

¹ 620

Wynikiem działanie siły ściskającej było zniszczenie próbki poprzez przesunięcie włókien. Z przeprowadzonych badań wynika, że wytrzymałość drewna na ściskanie jest znacznie mniejsza w kierunku prostopadłym do włókien aniżeli w kierunku równoległym do ich przebiegu.

4.    Oznaczanie wytrzymałości drewna na

ROZCIĄGANIE WZDŁUŻ WŁÓKIEN

Wytrzymałość drewna na rozciąganie wzdłuż włókien odpowiada maksymalnej wartości naprężenia rozciągającego (w kierunku równoległym do przebiegu włókien), jakie jest zdolny przenieść materiał poddany próbie.

Badanie przeprowadza się dla 3 próbek w kształcie wiosełek (wymiary na rysunku). Próbki muszą być gładko obrobione i wykonane z drew^rna bez wad, w taki sposób, aby przebieg układu włókien był równoległy do osi próbki, a przyrosty roczne w przewężonej części przebiegały prostopadle do jej szerszego boku. Obliczamy pole przekroju poprzecznego przewężonej części z dokładności do 0,1 mm. Próbkę ustawiamy w maszynie tak, aby kierunek działania siły rozciągającej byl równoległy do osi podłużnej przewężonej części próbki. Obciążamy próbkę równomierme ze stalą prędkością do chwili jej ziuszczenia. Wytrzymałość na rozciąganie obliczmy ze wzoru:

P„

R_rⁿ- —7, gdzie: o*b

P„ - wartość siły rozciągającej powodującej ziuszczenie próbki a*b - pole przekroju poprzecznego przewężonej części próbki

Wyniki badań:

P„= 10,4 kN =10 400N (dla drewna sosnowego)

a*b = 20*5 = 100 mnr

10400

R_r"=-= mMPa

' 100

5.    Oznaczanie wytrzymałości drewna na

ZGINANIE STATYCZNE

Wytrzymałość drewna na zginanie statyczne wyraża maksymalną wartość naprężenia, jakie jest zdolny przenieść materiał poddany próbie zginania.