7809

To wszystko sprawia, że duża część materii organicznej, stanowiąca zazwyczaj ponad 70% suchej masy kłaczka jest niedostępna w procesach stabilizacyjnych i nie podlega biodegradacji w procesach przeróbki osadów.

Dezintegracja osadów ściekowych jest procesem wprowadzającym do osadu energię w celu rozdrobnienia i rozerwania fioku! osadu, oraz zniszczenie Won komórkowych mikroorganizmów osadu.

Procesy dezintegracji osadów dają wiele możliwości. Stosować je można praktycznie na każdym etapie oczyszczania ścieków, w zależności od tego jaki cel chcemy uzyskać.

Podstawowe cele i możliwości dezintegracji osadów:

•    Intensyfikacja procesów denitryfikacji poprzez transfer ładunku organicznego z fazy stałej ścieków (osady) do fazy rozpuszczonej, przyswajalnej przez mikroorganizmy osadu czynnego.

•    Skrócenie czasów procesów biologicznych poprzez przyspieszenie (wspomaganie) procesu hydrolizy.

•    Zmniejszenie potrzeb kubaturowych, szczególnie części osadowej oczyszczalni.

•    Zmniejszenie masy osadu nadmiernego - jako konsekwencja hydrolizy osadu recyrkulowanego i nadmiernego.

•    Poprawa redukcji masy organicznej w procesie stabilizacji, a w efekcie wzrost produkcji biogazu.

•    Poprawa właściwości osadu do odwodnienia.

•    Zmniejszenie końcowej masy osadów jako konsekwencja lepszego odwodnienia i stabilizacji.

Niektóre z metod dezintegracji mogą również selektywnie oddziaływać na skład i strukturę mikroorganizmów osadu czynnego.

Proces dezintegracji może być wykorzystany również do osadów wstępnych, szczególnie, gdy w tym osadzie występują bardziej złożone struktury mniej podatne na rozkład biologiczny. Może to dotyczyć np. oczyszczania ścieków z przemysłu papierniczego.

W tym przypadku dezintegracja może służyć do rozerwania silnych wiązań chemicznych, utrudniających biodegradację osadów.