8731

Przebieg kryzysu zadłużeniowego:

1.    1982 r. - zawieszenie przez Meksyk swojego zadłużenia zagranicznego. (Ameryka Łacińska: 47% długów - 354,3 mld USD , Azja: ponad 30% - 235,9 mld USD, Afryka: około 18% - 138,9 mld USD).

2.    Pomoc ze strony USA i MFW.

3.    Ogłaszanie zawieszenia spłai długów przez kolejne kraje Ameryki Łacińskiej.

Strategie rozwiązywania kryzysu zadłużeniowego:

I    faza (1982-1985):

>    kraje zadłużone uzgadniają z MFW programy dostosowawcze mające na celu przywrócenie równowagi bilansu płatniczego i odzyskanie zdolności do obsługi długu;

>    MFW udziela krajom zadłużonym nowych kredytów pod warunkiem spełnienia kryteriów wykonawczych programu dostosowawczego;

>    wierzyciele prowadzą negocjacje z poszczególnymi krajami zadłużonymi w sprawie restrukturyzacji zadłużenia;

Restrukturyzacja zadłużenia obejmowała:

>    odroczenie płatności z tytułu obsługi długu i ustalenia nowego terminarza spłat dla odroczonego długu;

>    refinansowanie długu, czyli przedłużenie okresu spłaty zapadających płatności lub udzielenia nowej pożyczki na spłatę płatności bieżących i/lub przyszłych;

>    redukcji długu i/lub kosztów jego obsługi;

II    faza (1986-1988) - plan Bakera:

>    zwiększenie finansowania dla 15 najbardziej zadłużonych państw przez instytucje międzynarodowe oraz banki komercyjne państw uprzemysłowionych - Bank Światowy i Międzyamerykański Bank Rozwoju (IADB) miały wyasygnować 10 mld USD, a banki prywatne - 20 mld USD w ciągu 3 lat.

>    warunek pomocy: kontynuacja procesów reform gospodarczych w krajach zadłużonych w duchu wolnorynkowym: prywatyzacja, deregulacja gospodarki, usuwanie barier dla handlu i inwestycji, promocja oszczędności wewnętrznych.

>    rezultat: spisanie części długów na straty, odbudowanie rezerw, zamiana długów na udziały kapitałowe w majątku dłużnika.

111 faza - 1989r. - plan Brady’ego: