9110

Rewolucja między innymi dokonała się z tych elementów.

Rewolucja naukowa - w wąskim znaczeniu to nowa koncepcja, teoria w danej nauce albo gałęzi nauki, teoria która się sprawdziła, wyjaśniła to. co chcieliśmy wiedzieć. Odrzuca się koncepcję i wprowadza nową.

Dzięki Kilimowi osiągnęliśmy wyższy poziom naukowości, zrozumieliśmy złożoną, wielokierunkową pedagogikę, poznaliśmy teorię paradygmatu, a teraz wieloparatygmatyczność.

Dzięki niemu znamy termin paradygmat naukowy, a jest to: zbiór fundamentalnych i naczelnych koncepcji oraz założeń obowiązujących w określonym czasie w nauce dotyczących założeti świata, natury, przedmiotu badali danej dziedziny wiedzy.

Lewowicki mówił o wieloparadygmatyczności Uznano tezę zasadniczą (po okresie mono-podejścia) wielopoziomowości (po 1989 roku). Pedagogika jest nauką wciąż różnie pojmowaną i uprawianą.

Dowody na różne iprciwianie pedagogiki:

>* Nie ma jednej definicji pedagogiki i wychowania

>    W ramach dziedzin są prądy, stanowiska, orientacje; Palka potwierdza stanowisko Lewowickiego-mówi. ze to potwierdza bogactwo podejść.

>    W pedagogice są przyjmowane ogólne tendencje, widać złożoność wychowania

>    Różnorodność jest naturalna na grimcie nauk antropologicznych, wielość nie jest niepokojąca, niepokojące są stany zagubienia, bezradność wśród pedagogów, którzy nie potrafią znaleźć miejsca na „mapie" różnych orientacji.

Problem paradygmatu jest ważny. Jeżeli się przyjmie, że jest miejsce tylko na jeden paradygmat to pojawia się presja nauki stosowania go (jak w marksizmie). Wtedy to. co nie mieści się w tych założeniach musi pozostać poza nauką. Realnie w naukach społecznych i/lub humanistycznych mamy doczynienia z wieloparadygmatyczności To podlega wyborom, bo jest z czego wybierać. Wybory mogą być różne, ale muszą być dokonywane świadomie i z uzasadnieniem (co i dlaczego wybieramy). To rozgrywa się na gruncie sporów, ale po to właśnie jest nauka. Spory pedagogiczne dotyczą tego, czy jest jedna pedagogika czy jest ich wiele. Dzisiaj nadzieję pokłada się w wielokierunkowym rozumieniu pedagogiki

Pedagogika jest dyscypliną złożoną, różnorodną, teoretycznie i praktycznie (a to dowodzi złożoności). Jest nauka, która wciąż się rodzi, staje się- „instutunastenali” - w stanie powstawania, rodzenia się.

CYWILIZACYJNEI KULTUROWE PRZESŁANKI ROZWOJU PEDAGOGIKI NAUKOWEJ NA

POCZĄTKU XVI WIEKU.

Nauki są zawsze elementem rzeczywistości nie biorą się z niczego.

Cywilizacja i kultura-w szerokim rozumieniu cywilizacja jako wspólnota ogólnoludzka i poziom rozwoju społecznego, określony miarą opanowania i wykorzystania przyrody (poziom kultury materialnej) który mimo odmienności co do istoty kultury duchowej, nie jest traktowany jako przeciwieństwo kultury materialnej, ale jest dla niej rozumiany jako fundament (materialna dla duchowej). W takim rozumieniu pojęcie cywilizacja staje się synonimem pojęcia kultura . To odpowiada współczesnej koncepcji kultur)' globalnej.

Świat stoi przed koniecznością rozwiązywania problemów cywilizacyjnych, społecznych. Jak ludzie je rozwiążą? Nasza cywilizacja wytworzyła instrumenty pozwalające pokonywać trudności i gwarantujące postęp:

>    Nauka

>    Technika

>    Informacja

Opanowanie tych instrumentów wymaga świadomego, planowego działania jednostek i społeczności. To też skłania do stworzenia pełniejszej perspektywy rozwoju

IV latach 80 B. Suchodolski określił rzeczywistość społeczną jako: wielki horyzont społeczeństwa.

Spojrzenie empiryczne ma towarzyszyć refleksja etyczna, humanistyczna. Wychowanie człowieka staje się procesem współwychowującym całą społeczność. Nadano więc refleksji pedagogicznej wartość naukowości.

Homo educandes - człowiek wychowywany, potrzebujący, oczekujący, muszący być wychowywany.

Kanony naukowe zastąpiły filozoficzne. Pedagogika stała się nauką. Pedagogik zaistniała jako rezultat liistorycznego i cywilizacyjnego postępu. Trwa akt. proces tworzenia pedagogiki naukowej.

USTALENIE SIE NAZWY DYSCYPLINY PEDAGOGICZNEJ 1 JEJ PRZEDMIOTU,

2