100252

1. Powództwo publirjaiiskit.

Posiadacz rzeczy, który nie nabył jeszcze własności kwiiy taniej, lecz znajdował się w stanie prowadzącym do jej nabycia przez zasiedzenie, utraciwszy swe władztwo, mógł się domagać jego przywrócenia za pomocą actio Publiciana.

Powództwo to było wzorowane na rei yintlicaiio. Fonnułka w powództwie publicianskńn zawierała fikcję, która traktowała posiadacza znajdującego się dopiero na drodze do zasiedzenia jakby już tego dokonał - zatem jak gdyby był już właścicielem kwirytaniym. Actio Publiciana była środkiem ochrony petytoryjnej.

Z actio Publiciana mogły korzystać następujące kategorie osób: a) właściciel bonitamy (gdy nabył res mancipi od właściciela kwirytamego przez traditio. jeżeli utracił posiadanie tej rzeczy przed dokonaniem zasiedzenia to mógł posłużyć się actio Publiciana ze skutkiem wobec kogokolwiek), b) posiadacz, który w dobrej wierze i na podstawie słusznego tytułu nabył rzecz podatną do zasiedzenia, ale od nieuprawnionego (powództwo to było skuteczne wobec przeciwnika gorzej uprawnionego) c) właściciel kwirytanw (wykazywał, że przed utratą posiadania znajdował się na drodze do zasiedzenia).

W prawie justyniańskim zniesiono różnice pomiędzy własnością kwiiytamą a borutanią a. P zachowała znaczenie już tylko jako środek ochrony nabywcy od niewłaściciela.