100253

1. Powództwo windykacyjne.

Rei vindicatio - powództwo windykacyjne służyło kwirytamanu właścicielowi rzeczy do ..wydobycia" jej od osoby nieuprawnionej -> „skarga wydobywcza".

Powodem mógł być taki pretendent, który nie bvł posiadaczem rzeczy spornej, ale twierdził, źe jest jej właścicielem kwirytamym. Rei vindicatio chroniła tylko interesy obywateli, a po zniesieniu własności kwirytamej clironiła każdego właściciela.

W procesie legisakcyjnym pozwany musiał w kontrawindykacji podnieść takie same pretensje do władania rzeczą jak powód. W prawie klasycznym wystarczyło to. że pozwany legitymował się faktem posiadania (possessio civilis czy possessio ad inierdicta) i ograniczał się do kwestionowania żądań powoda.

Sporna była legitymacja u dzierźycieli w zależności czy dzierżyciel wywodził swoje władanie od właściciela czy od osoby nieuprawnionej.

Justynian usankcjonował rei \indicatio przeciw fi ci i itossessores czyli: a) tanu. kto bezpodstawnie wdał się w spór (gui liti se obndit) - przez przeciągnięcie pozornego spotu umożliwiłoby to prawdziwanu posiadaczowi dokouczaiia zasiedzaiia oraz b) temu. kto podstępnie wyzbył się posiadania (qui dolo dessit possidere) np. przez zniszczenie rzeczy spornej.

Obowiązek udowodniona prawa własności spoczywał na powodzie. Pozwany ograniczał się do kwestionowania uprawnienia przeciwnika jeżeli powód nic udowodnił swego twiadzenia to pozwany utrzyiuywał się przy posiadaniu.

Za pomocą rei vindicaiio można było dochodzić zwrotu res corporales. indywidualnie oznaczonych.

W procesie windykacyjnym powód dążył do sądowego uznania swego prawa własności i do przywrócona stanu zgodnego z jego prawan (do wejścia w posiadanie rzeczy spornej).

Jeśli rzecz spoina przynosiła pożytki, powstawał problan komu one przypadają za okres naruszana prawa własności: właścicielowi czy posiadaczowi. Posiadacz w dobrej wierze po przegranym procesie windykacyjnym zobowiązany był oddać tylko rzecz macierzysta, a od Justyniana musiał zwrócić pożytki jeszcze nie zużyte (fructus exsianies). Posiadacz w złej wierze musiał zwrócić rzecz sooma. wszystkie pożytki nawet tych. których nie zebrał z własnej winy -> odszkodowanie.

Przegrywający spór posiadacz rzeczy zgłaszał ze swojej strony prctaisjc do odszkodowania za nakład)' poczynione na rzecz spoiną. Posiadacz w dobrej wierze miał prawo do zwrotów nakładów koniecznych i użytecznych, a zwrot nakładów zbytkowych uzależniony był od gustu właściciela. Posiadacz w złej wierze miał prawo do zwrotu tylko nakładów koniecznych.