100299

1. Strony procesowe - pojęcie zdolności sadowej, zdolności procesowej i legitymacji procesowej

W każdym sporze sądowym występują dwie strony: ta która proces inicjuje - powód, oraz ta od której domaga

się określonego zachowana - pozwany.

W fazie in iure stawić się musiały obie strony procesowe. W fazie apud iudicem, w razie niestawienia się jednej ze stron procesowych do południa, sędzia wydawał wyrok na korzyść strony obecnej. W procesie legisakcyjnym strony posługiwały się zastępcami. Zastępca ustanowiony w sposób uroczysty nosił miano kognitora. zaś w sposób niefonnalny - prokuratora.

Proces mógł się toczyć tylko wówczas, gdy obie strony miały tzw. zdolność sadowa. Oznacza to. iż powodowi przy sługuje prawo dochodzenia roszczeń na drodze procesu wobec pozwanego, przeciw któremu może zapaść wyrok zasądzający.

Zdolność procesowa - zdolność do czynności (składania lub nie składania oświadczał woli), które w procesie wywołują określony skutek prawny. Ta zdolność łączy się na ogół ze zdolnością do czynności prawnych. Legitymacja procesowa - możliwość wystąpienia w danym, ściśle określonym procesie w roli pow^roda (czynna legitymacja procesowa) bądź wioli pozwanego (bierna legitymacja procesowa).