100762

s Umowa Społeczna- umowa każdego z każdym; z zawarciem umowy znika wolność naturalna; pojawia się życie spoi., pr, wl. chroniona pr.; p. tworzy wolna decyzja ludzi; nikt nie może być zwolniony z umowy, pod pretekstem, że suweren jej nie zachował; suweren nie jest stroną umowy. Umowa społeczna według Thomasa Hobbesa: przyczyny jej zawarcia, treść i skutki:

Przyczyny:

1)    zachowanie życia i bezpieczeństwa (ta chęć wynika z rozumu) - cel utylitarny,

2)    zakończenie walki wewnętrznej, wyjście z chaosu,

3)    wyjście z walk wszystkich ze wszystkimi i zapewnienie ochrony,

4)    osiągnięcie równości, harmonii.

Treść:

1)    ma postać jednego aktu,

2)    zawierana na korzyść trzeciego (suwerena),

3)    umowa każdego człowieka z każdym o to, że oddają się pod władzę osoby

trzeciej - suwerena, nie będącej podmiotem umowy i mającej postać zbiorowości

(zgr omadzenia) bądź jednostki (za czym optował Hobbes).

Skutki:

1)    umowa jest niezry walna,

2)    oddanie się władcy jest całkowite,

3)    runowa zapewnia lad i bezpieczeństwo,

4)    silna władza państwowa zapewnia życie w zgodzie z prawem natury, ,jak nie ma

władzy, to nie ma społeczeństwa”.

S Absolutyzm Państwa - suweren me podlega kontroli, pr. suwerena są niepodzielne; rue może ich delegować, ani utr acić;

S Powstanie państwa Ludzie odnieśli w końcu zwycięstwo nad swymi namiętnościami przez czyruiy akt woli, czyli przez zawarcie umowy społecznej. Nie była to umowa z władcą, nie stanowiła też aktu wyrzeczenia się praw przez jednostki na rzecz ogółu. Była to runowa każdego z każdym. Ludzie umówili się co do przekazania prawa rządzenia nad sobą pewnej jednostce lub ciału zbiorowemu pod warunkiem, że wszyscy postąpią tak sarno. Tak powstało państwo. Wraz z powstaniem państwa ustala naturalna wolność ludzi; ludzie rozpoczęli życie społeczne; pojawiły się : prawo, własność, a także nowe reguły ochrony życia i gospodarki.

^ Pochwala absolutyzmu Państwo jest absolutnym władcą jednostek. Takre bowiem jest logiczne następstwo runowy społecznej. Umowa była porozumieniem się jednostek; suweren nie był jej stroną, z nikim się o nic nie umawiał - otrzymał pełnię władzy jak gdyby w darze od ludzi, a zatem nikt nie może być zwolniony z poddaństwa pod pretekstem, że suweren nie dochował runowy. Poddam nie mogą zmienić warunków runowy, zrzekli się bowiem naturalnej wolności w całości. Zmiana formy rządzeiria nie wchodzi w grę. Tylko władca, orr i tylko on, decyduje o polityce; tylko on rozstrzyga o tym, jakich doktryn należy uczyć poddanych, tylko on może przesądzać o sprawach własności i sprawować najwyższy wymiar sprawiedliwości. Tylko suweren może r eprezentować swoich poddanych; wszelkie korporacje, z parlamentem włącznie, są mu całkowicie podlegle. Suweren rozciąga swoją władzę również na Kościół i jego urzędników. Tylko absolutny władca może skutecznie rządzić ludźmi, którzy są egoistami i mają skłorurość do wynoszenia wlasrrego interesu ponad irrteres ogólny. Każde osłabienie władzy sprowadza na państwo chorobę, która może zakończyć się śmiertelnie (bo powrotem do stanu naturalnego). A zatem - albo absolutyzm, albo powrót do groźnego bezwładu.

J Hobbes nie upierał się przy absolutyzmie królewskim Absolutyzm daje się przecież pogodzić także z pełnią władzy jakiegoś zgromadzenia lub nawet całego ludu.