100823

ZASADY WYMOWY ŁACIŃSKIEJ

1.    Dyftongi ac oraz oe wymawia się jak (ej. np. praetor wymawia się (pretor), aerarium - [erarium] W przypadku rozdzielnej wymowy dyftongu stosuje się znak diakrytyczny o*, np. eoemptio wymawia się jak (koemptio).

2.    Znajdujące się przed inną samogłoską i wymawia się jak (j). np. ius - (jus); iurisdictio - [jurisdiktioj; iustitia - (justitia); maior - (major). W pozostałych przypadkach i wymawiamy jak (i).

3.    Qu wymawia się jak (kw), np. Qaintns - (Kwintus); quam - (kwam); quacstor -(kwestor).

4.    Ph wymawiamy jak (f), np philosophos - (fiłosofus). Rh wymawia się jak (r), np. rhetor - (retor). Th wymawia się jak (ł), np. thesaums - (tezaurus).

5.    Zbitkę ngu wymawia się jak (ogw). np. lingua - (lingwa).

6.    C przed spółgłoskami oraz przed a/>,u wymawia się jak (k).op. coosul - (konsul); crimen - (krimen); causa - (kaaza). Natomiast przed e, i, y, ae.oe.euc wymawia

się jak (c), np. Caesar - (Cesar); (Ms fciwis}; caeltbes - (cełibes).

- *; ^f '

7.    V wymawia się jak (w), np. v» - (wis); aovafto - [nowatio).