102543

Przegubu dwukrzyżakowe

Przegubu dwukrzyżakowe, ze względu na dość złożoną konstrukcję, są obecnie rzadko stosowane. Klasyczne już konstrukcje przegubów homokinetycznych, stosowane w samochodach do napędu kół kierowanych, to przeguby Weissa, Rzeppa i Tracta oraz szeroko stosowane przeguby Birfielda, stanowiące udoskonaloną odmianę przegubu Rzeppa.

Przegub Weissa jest przegubem kulowym. Cztery kule przenoszące moment obrotowy toczą się w odpowiednio ukształtowanych prowadnicach wykonanych w widełkach części napędzającej i napędzanej przegubu. Prowadnice ukształtowane są w ten sposób, że przy względnym przesunięciu widełek kule ustawiają się tak, że płaszczyzna przechodząca przez środki kul dzieli na połowę kąt między wałami napędzającym i napędzanym. Dzięki temu prędkość kątowa wału napędzającego i napędzanego jest zawsze jednakowa. Piąta kula z dodatkowym otworem służy do środkowania widełek. Ustala się ją w określonym położeniu za pomocą kołka wsuniętego jednym końcem w kanał widełek, a drugim w otwór kulki. Kołek ten jest zabezpieczony dodatkowym kołeczkiem prostopadłym do osi wałów. Przegub Weissa charakteiyzuje się niewielką żywotnością ze względu na duże naciski jednostkowe kul w rowkach prowadnic (w przenoszeniu momentu biorą udział zawsze dwie z czterech kul). W trakcie przenoszenia dużych wartości momentu obrotowego przy dużym kącie załamania przegubu może dochodzić do znacznych odkształceń widełek, a nawet do ich pęknięcia.

Przeguby te mogą pracować przy kącie załamania 30^-35°.