102716

5. KIERUNEK ZACHODZENIA REAKCJI

5.1.    Obliczamy stałą równowagi (patrz 4.1)

5.2.    Wyliczamy iloraz reakcji dla składu początkowego i porównujemy ze stałą równowagi.

6.    ZAKRES TRWAŁOŚCI REAGENTA SKONDENSOWANEGO (w reakcjach typu 4.3)

6.1.    Dla (p, T = const) trwałość reagenta skondensowanego zależy od temperatury i ciśnienia (cząstkowego). Przy ustaleniu jednego z tych dwóch parametrów, zakres zmienności drugiego parametru gwarantującego trwałość substratu, otrzymuje się z rozwiązania nierówności pomiędzy ciśnieniem cząstkowym a rozkładowym. Początek zadania powtarza algorytm opisany w pkt. 4.2.

6.2.    Dla (V, T = const), oprócz temperatury, parametrami wpływającymi na stan układu jest objętość naczynia i początkowe ilości reagentów. Początek zadania powtarza algorytm opisany w pkt. 4.2. Nierówność, którą trzeba rozwiązać, wychodzi z tych samych relacji co w przypadku 7.1.

7.    OPTYMALNE WARUNKI PRZEPROWADZENIA REAKCJI

Zadanie stanowi modyfikację problemu 4. Rozwiązaniem jest wyrażenie na równowagową zmienną reakcji w funkcji ciśnienia i temperatury a także wnioski jakościowe (w oparciu o w/w wyrażenie lub regułę przekory), precyzujące jakie ciśnienie i jaka temperatura powinny być zastosowane aby osiągnąć jak największa wydajność reakcji (spośród dwóch opozycji -ciśnienie: wysokie - niskie, temperatura: wysoka - niska).

8.    OBLICZANIE RÓWNOWAG CIECZ-PARA W UKŁADACH DWUSKŁADNIKOWYCH

8.1.    Prężność pary nasyconej i skład fazy gazowej - z układu równań opisujących równowagę ciecz-para. Są to dwa równania, wiążące 4 parametry (T, p, xl, yl). W zasadzie więc można obliczyć dwa spośród nich, pod warunkiem, że dwa pozostałe są znane. Zawsze konieczna jest świadoma decyzja dotycząca oszacowania niedoskonałości roztworu ciekłego. Jedynie jeśli istnieje duże podobieństwo pomiędzy składnikami w roztworze (np. chlorobenzen + bromobenzen) to można założyć doskonałość fazy ciekłej i w konsekwencji prawo Raoulta.

8.2.    Temperatura wrzenia i skład fazy gazowej - analogicznie jak dla 8.1. W zasadzie zawsze otrzymujemy nieliniowe równanie na temperaturę, którego nie da się rozwiązać analitycznie. Wyjątkiem jest układ, w którym jeden ze składników jest nielotny.