103313

polityka umowna wyklucza zastosowanie pewnych naizędzi

polityka umowna powoduje, że jeśli są wprowadzane jakieś autonomiczne posunięcia polityczno -handlowe to powinny one być zgodne z zasadami ustalonymi w umowach międzynarodowych.

POLITYKA WOLNEGO HANDLU A POLITYKA PROTEKCJONIZMU

Polityka wolnego handlu w swej czystej postaci oznacza, że państwo powstrzymuje się od bezpośredniego oddziaływania na obroty gospodarcze zagranicą. Nie są stosowane żadne cła, ograniczenia ilościowe, dewizowe czy tez subwencje eksportowe. Oddziaływanie na obroty gospodarcze z zagranicą sprowadza się jedynie do prowadzenia polityki umownej, (jej celem jest zapewnienie maksymalnej swobody w dostępie do rynków zagranicznych dla towarów i przedsiębiorstw krajowych). U podstaw polityki wolnego handlu leży więc dążenie do zapewnienia maksymalnej swobody dla działania sił rynkowych. Koncepcja polityki wolnego handlu jest zatem oparta na klasycznej teorii korzyści i kosztów komparatywnych. Polityka daje koizyści przede wszystkim krajom wysoko rozwiniętym gospodarczo, o dużej sile konkurencyjnej, a w swej czystej postaci nie została jednak właściwie nigdy w pełni zastosowana.

Polityka protekcjonizmu odrzuca swobodne, niczym nieskrępowane działanie sił rynkowych. Wychodzi ona z założenia, że potencjał ekonomiczny i konkurencyjność poszczególnych krajów są zróżnicowane i w efekcie swobodne działanie sił rynkowych może być dla krajów mniej rozwiniętych gospodarczo i mniej konkurencyjnych niekorzystne. W szczególności nieograniczona konkurencja z zagranicy może w takich krajach prowadzić do zastoju gospodarczego i ukształtowania się niekorzysuiej struktury gospodarczej. Według zwolenników, aby zapewnić możliwość rozwoju niektórych gałęzi i tym samym poprawić istniejącą strukturę gospodarczą kraju oraz aby umożliwić przy tym możliwie wysoki poziom zatrudnienia państwo powinno w odpowiedniej mierze chronić produkcję krajową przed konkurencją zagraniczną (przez wprowadzeme ceł, ograniczeń ilościowych, udzielenie subwencji eksportowych, itd.)

W swej skrajnej postaci polityka protekcjonizmu przyjmuje postać polityki autarkii gospodarczej (autarkii):

•    Dążenie państwa do importu tylko tych artykułów, które są niezbędne, ale nie mogą być w kraju wytwarzane, a eksport dopuszczalny jest w takich granicach, w jakich konieczny jest do sfinansowania niezbędnego importu.

•    W swej czystej postaci każdy import powinien być eliminowany jeśli tylko ismieje możliwość zastąpienia go przez produkcję krajowa.

•    Należy uznać tylko taką politykę substytucji importu produkcją własną, która jest sprzeczna z wymaganiami dynamicznej rozumianej - teorii kosztów komparatywnych. Albo-inaczej mówiąc - z zasadą racjonalnego, długookresowego rachunku ekonomicznego.

•    W swej czystej postaci występowała niezwykle rzadko, np. były to jedynie tendencje do autarkii (Niemcy hiderowskie)

ZAGRANICZNA POLITYKA EKONOMICZNA A OGÓLNA POLITYKA EKONOMICZNA

Zagraniczna polityka ekonomie/na jest częścią ogólnej polityki ekonomicznej i jako taka jest ściśle powiązana z pozostałymi dziedzinami tej polityki.

•    u podstaw tego związku leży ścisła współzależność między sytuacją (oraz jej zmianami) w stosunkach gospodarczych z zagranicą a sytuacją (oraz jej zmianami) w gospodarce wewnętrznej danego krają

•    zagraniczna polityka ekonomiczna może być wykorzystana dla osiągnięcia pewnych celów w gospodarce wewnętrznej i odwrotnie (dwa rodzaje polityki są więc wobec siebie w znacznym stopniu alternatywne)