Ćwiczenie polegało na laboratoryjnym sprawdzeniu dostępnych na rynku izolacji termicznych. Mieliśmy w swoich zasobaclurobówkę pierwszą - naczynie szklane o średnicy wewnętrznej 13,3 mm, probówkę drugą - naczynie De w ara (szklane naczynie składające się z warstwy zewnętrznej szklanej warstwy próżniowej i wewnętrznej warstwy szklanej) o średnicy wewnętrznej 16,4 mm, probówkę trzecią naczynie Dewara z dodatkową warstwą odbijającą promieniowanie o średnicy wewnętrznej 15,8 mm. Do każdego z naczyń wlewaliśmy ciekły azot na taką samą określoną wysokość płyn miał temperaturę bliską temperaturze wrzenia. Następnie obserwowaliśmy spadek masy naczynia z azotem w czasie. Znając mierzone parametry i ciepło parowania azotu jesteśmy w stanie powiedzieć jaką moc cieplną należało doprowadzić aby odparować określoną masę azotu. Uzależniając to ciepło od powierzcluu wymiany ciepła przypadająca na każdą z probówek możemy określić skuteczność izolacji.