zapewnia rozwój. Druga z kolei jest wynikiem potrzeby, którą trzeba zaspokoić, dlatego też jest egoistyczna i nietrwała.
Osoba samoaktualizująca się traktuje wartości jako istniejące poza nią, posiadające własny charakter. Dokonuje trafniejszych wyborów i jest nastawiona pozytywnie na innych ludzi.
A. Gałdowa (red.)Klasyczne i współczesne koncepcje osobowości ROGERS (autorstwa Agi)
- każda jednostka ma potencjalne zdolności zdrowego i twórczego rozwoju
- nacisk na własne doświadczenia jednostki, na jej uczucia i wartości („życie wewnętrzne”)
terapia:
niedyrektywna lub skoncentrowana na kliencie
głęboki i subiektywny zw. terapeuty z klientem, bezwarunkowa akceptacja klienta i empatyczne zrozumienie> klient uświadamia sobie, że nie musi już bać się swoich doświadczeń, ale może przyjmować je swobodnie i bez lęku. Jako część swojego Ja
teoria osobowości:
Organizm jako umiejscowienie wszelkiego doświadczenia. Całość doświadczenia stanowi pole fenomenologiczne, które jest indywidualnym układem odniesienia dla jednostki. Zachowanie uzależnione jest od tego pola (rzeczywistości subiektywnej), a nie od warunków bodźcowych (rzeczywistości zewnętrznej).
Ja - część pola fenomenolog, wyodrębniona stopniowo z całości.
Składa się ze spostrzeganych własności „ja", czyli samego siebie, oraz ze spostrzeganych własności między „Ja” a innymi i miedzy „ja” a różnymi aspektami życia, a także z wartości przypisanej tym spostrzeżeniom. Obraz ja jest płynny i zmienny.
>Nlezgodność między spostrzeganym ja a rzeczywistym dośw. organizmu: poczucie zagrożenia i niepokoju, zachowanie obronne. Mogą też wyst. niezgodności między rzeczywist. subiektywną (pole fenomenolog.) a światem rzeczywistym oraz między ja realnym a idealnym.
>jedna silna motywacja, jeden cel życia to wg Rogersa dążenie do samourzeczywistnienia, czyli stania się pełną osobą. W życiu każdej osoby wyst. stałe dążenie do rozwoju (ta tendencja to siła mogąca dać powodzenie terapii). Warunek rozwoju: odróżnianie zachowań o charakterze rozwojowym od zach. regresywnych.
>Wpływ oceniania przez innych ludzi, szczególnie w okresie dzieciństwa. Zaprzeczanie lub wypieranie zagrażających doświadczeń.
Na podst.: "Teorii osobowości" Halla i Lindzeya