104473

„b” - współczynnik kątowy, zmienna endogeniczna, zależna od dochodu. Inaczej- to krańcowa skłonność do konsumpcji -KSK (ang. MPC).

Funkcja konsumpcji pokazuje, że istnieje przewidywalna zależność między rozporządzałnym dochodem a konsumpcją. Im wyższy jest rozporządzałny dochód, tym wyższa jest konsumpcja.

Funkcja konsumpcji jest różna w czasie długim i w czasie krótkim.

W długim okresie wydatki konsumpcyjne i PKB rosną w zbliżonym tempie, natomiast w czasie krótkim wahania koniunkturalne wydatków konsumpcyjnych są mniejsze niż PKB.

Rozróżniamy PKB i dochód rozporządzalny. PKB przewyższa dochód rozporządzał ny o około 40%. Konsumpcja zależy od dochodu rozporządzalnego. Gdy wahania dochodu rozporządzalnego są małe, małe będą też wahania konsumpcji.

W okresie recesji maleje różnica między PKB a dochodem rozporządzał nym-zmniejszają się podatki, rosną transfery, maleją zyski nierozdzielone, gdyż przedsiębiorstwa nie zmniejszają adekwatnie do koniunktury dywidend. Zatem dochód rozporządzalny nie zmniejsza się w takim samym stopniu, co PKB.

Wyróżniamy trzy rodzaje dóbr konsumpcyjnych: dobra trwałe, nietrwałe i usługi. Usługi cechuje stały wzrost w czasie i brak wrażliwości na wahania koniunktury (patrz: służba zdrowia). Wydatki na dobra nietrwałe podlegają nieco większym wahaniom. Najbardziej wrażliwe na wahania koniunktury są wydatki na dobra trwałe. Konsumpcja stanowi około 2/3 wszystkich wydatków, a jej reakcja na zmiany dochodu jest kluczowym elementem analizy makroekonomicznej.

Konsumpcja zależy od wielu innych czynników poza dochodem, takich jak: bogactwo, oczekiwany dochód, czy relacja cen bieżących do cen oczekiwanych.

Konsument jest istotą bardziej złożoną- podejmowane przez niego decyzje konsumpcyjne nie zależą wyłącznie od rozmiaru dochodu rozporządzalnego (jak zakłada model keynesowski). Na jego decyzje silny wpływ wywierają także oczekiwania co do przyszłego dochodu, stanu koniunktury, czy sam wiek konsumenta.