105751

zaczną przedostawać się banieczki powietrza znad poziomu toluenu do zbiorniczka K. Przez regulację kranu 1 można szybkość przedostawania się banieczek ustalić na nieznacznym poziomie. Proces odpowietrzania prowadzimy około 5 minut. Po odpowietrzeniu zbiorniczka K odcinamy próżnię przez zakręcenie kranu 1, wpuszczamy do aparatury niewielką ilość powietrza przez chwilowe otwarcie kranu 3, co spowoduje zmniejszenie „rzucania” toluenu w manometrze M. Kolejne otwarcia kranu 3 doprowadzają do wyrównania się poziomów toluenu w manometrze M. Oznacza to, że ciśnienie pary nasyconej nad toluenem w zbiorniczku K jest równe ciśnieniu powietrza w aparaturze. To ostatnie odczytujemy na manometrze rtęciowym, jako różnicę poziomów rtęci w milimetrach. Analogicznie postępujemy przy kolejnych temperaturach. Jeżeli jednak w trakcie wyrównywania poziomów toluenu w manometrze M pęcherzyk powietrza przedostanie się do zbiorniczka K, pomiar rozpoczyna się od początku.

Część obliczeniowa.

W ćwiczeniu wyznaczamy ciepło parowania toluenu:

-    masa molowa M=92.14 g/mol

-    temperatura wrzenia T_w=110.62 °C -gęstość d=0.866-K).867g/cnr'

-    entalpia parowania w temp. wrzenia Ał-U,=43.47 kJ/mol

Ciśnienie atmosferyczne w dniu wykonywania ćwiczenia wynosiło 752 mmHg, jednak manometr rtęciowy przy aparaturze wyłączonej wskazywał 700 mmHg, w związku z tym błąd pomiaru wynosi 7%.

Pomiaru dokonaliśmy dla 5 różnych temperatur:

Lp	T[K] 313	T[K] 322	T[K] 329	T[K] 337	T[K] 345
	p fmmHgl	p fmmHgl	p fmmHgl	p fmmHgl	p fmmHgl
1	52	81	103	144	180
2	55	76	101	141	183
3	53	76	101	143
4	Pśł»!d ^= 53,3	Pśrod ~ 77,6	p*„,d = 101,6	P^iki — 142,6	P$nxl — 181,5