101528

Kodeks zobowiązań i kodeks handlowy w II RP

-    Kodeks prawa zobowiązań z 1933 była największym osiągnięciem polskiej myśli cywilistycznej okresu międzywojennego

-    opierał się na dwóch fundamentalnych zasadach: równości stron i wolności mnów

-    za źródła zobowiązań uznawał umowy, jednostronne czynności prawne oraz inne czyny i zdarzenia prawne, zawierał liczne klauzule generalne, umożliwiające elastyczne stosowanie jego postanowień w obrocie gospodarczym oraz przed sądami, przez zapewnienie sędziemu dużej swobody w ocenie sprawy

-    w części szczegółowej normował szeroki katalog mnów: kupna - sprzedaży, zamiany, darowizny, najmu, dzierżawy, użyczenia, pożyczki, zlecenia, o pracę i o dzieło, pośrednictwa, depozytu, renty, dożywocia, spółki cywilnej nie mającej osobowości prawnej oraz mnów losowych

-    kodeks handlowy z 1933 był również wzorcowym dziełem polskiej doktryny prawniczej, funkcjonował jako prawo szczegółowe w powiązaniu z innymi przepisami prawa cywilnego, głównie zobowiązaniowego

-    centralna instytucją pojecie kupca - ten, kto we własnym imieniu prowadził przedsiębiorstwo zarobkowe, czyli zawodowo, i stale trudnił się czynnościami handlowymi

-    prawo handlowe było więc unormowaniem zawodu kupieckiego, opierało się na kryterium podmiotowym

Kupców dzielono na:

-    rejestrowych - prowadzących przedsiębiorstwo większych rozmiar ów, podlegających wpisowi do prowadzonego przez sądy rejestru handlowego, mogli prowadzić działalność handlową w ramach spółek (akcyjnych, z ograniczoną odpowiedzialnością, - posiadały osobowość prawną; komandytowych, jawnych), zaliczano też do nich przedsiębiorstwa państwowe, towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych i spółdzielnię ( ustawa z dnia

20.10.1920 spółdzielnia - dobrowolne zrzeszenie się nie ograniczonej liczby osób o zmiennym kapitale i składzie osobowym, którego celem było prowadzenie wspólnego przedsiębiorstwa dla podniesienia zarobku lub gospodarstw członków; udziały były niezbywalne, organami były walne zgromadzenia, rada nadzorcza i zarząd, łączyły się w związki rewizyjne)

-    nierejestrowych - drobniejsi kupcy, nie podlegali wpisowi do rejestru

-    druga księga kodeksu poświęcona była czynnościom handlowym, uregulowano w niej zobowiązania wynikające ze sprzedaży handlowej, umowy ajencyjne, komisu, ekspedycji, przewozu, składu, rachunku bieżącego i spółki cichej

-    dołączono przepisy poświęcone prawu wekslowemu i czekowemu