107707

Na podstawie tej metody otrzymujemy wzory:

£\2 = aw₂+ £|

71?2-    + ⁿl

Gdzie:

/df| ₂\ dCj 2

lim ——— = —= const = a i lim fi ₂ = f.

w₂*o \ dw₂ / dw₂    w₂-*o '

lim

w₂-*0

d/ii₂    ~    ,

, ' ■ = const = B i lim ni₂ = dw₂    ^y w₂-*o ^{X Ł} 1

I to ostatecznie prowadzi do wzoru:

3 a

(^i + 2)²

Mz

Pi

— N -0-

3e₀ ^A 3k7

3/?

(«i + 2 )²

Do wstępnego oszacowama momentu dipolowego stosuje się także metodę meclianiki kwantowej która opiera się na momencie dipolowym cząsteczek atomowej jako sumy wektorów momentów poszczególnych fragmentów cząsteczki dla grup funkcyjnych:

P«

Kierunek momentu dipolowego określa się przez podanie kąta między wektorem (skierowanym od dodatniego do ujemnego bieguna dipola) a osią wiązania np. atomu węgla i innego atomu X.

Związki organiczne o przynajmniej dwóch podstawnikach mogą posiadać rotamery. Czyli konfoimery powstające w wyniku ograniczonej rotacji wokół pojedynczego wiązania.

Sprzęt użyty w doświadczeniu:

Dielektrometr firmy MLW z termostatycznym kondensatorem pomiarowym typu GK-68,

-    Termostat: ultratermostat typu U-10 z pompą ssąco-tloczącą,

-    refraktometr zanurzeniowy z termopryzmtem firmy Carl Zeiss, lampa sodowa

-    termostat

-    transformator

-    drobny sprzęt: kolbki stożkowe o objętości 50cnv z korkami, strzykawki, pipety, suszarka do włosów